تجزیه و تحلیل ترمودینامیکی استفاده از یک چرخه دی اکسید کربن فوق بحرانی با اینترکولر، گرم کردن مجدد و احیاکننده برای بازیابی گرمای اتلافی یک توربین گازی

با پیشرفت علم و فناوری، نیروگاه های حرارتی موجود با نیروگاه های مدرن تر جایگزین شده اند و چرخه های تولید برق جای خود را به سیکل های کارآمدتر داده اند. نمونه هایی از این چرخه ها چرخه های دی اکسید کربن فوق بحرانی ((S-CO(۲) هستند. بازیابی گرمای اتلافی یکی از گزینه های افزایش بهره وری انرژی در چرخه های توان و حفظ نیازهای انرژی در آینده است. در این پایان نامه از چرخه توان فوق بحرانی دی اکسید کربن به عنوان یک سیکل پایین دستی برای بازیابی گرمای تلف شده چرخه برایتون و استفاده موثر از آن برای تولید توان بیشتر استفاده می شود. آنالیز ترمودینامیکی (آنالیز انرژی و اگزرژی) با استفاده از نرم افزار EES برای بررسی و تحلیل سیستم پیشنهادی انجام شده است. پس از تجزیه و تحلیل سیستم، مشخص شد که توان خروجی سیکل برایتون ۱۲۴۶۹ کیلووات و توان خروجی سیکل فوق بحرانی دی اکسید کربن ۴۸۳/۳۸ کیلووات است. راندمان انرژی و اگزرژی سیستم پیشنهادی به ترتیب ۴۲/۹۴ و ۸۵/۸۸ درصد است. همچنین میزان تخریب اگزرژی کل سیستم ۱۱۰۱ کیلووات می باشد. بیشترین میزان تخریب اگزرژی به ترتیب در کمپرسور فشار پایین، گرم کننده و محفظه احتراق رخ می دهد. با افزایش دمای ورودی توربین فشار بالای سیکل برایتون، بازده انرژی و اگزرژی سیستم کاهش می یابد.