بررسی خدمات شهری به منظور دستیابی به عدالت فضایی (نمونه موردی: منطقه هشت شهرداری شیراز)

عدالت فضایی از مباحثی است که در سال های اخیر در میان برنامه ریزان و جغرافی دانان اهمیت ویژه ای یافته است. ازآنجاکه خدمات عمومی شهری، ساختار دهنده شکل و ماهیت کالبدی، اجتماعی و فضایی شهر می باشد، بی عدالتی در نحوه ی توزیع آن، تاثیر جبران ناپذیری بر ساختار، ماهیت شهر و جدایی گزینی طبقاتی محلات شهر گذاشته و مدیریت شهری را با چالش های جدی روبرو کرده است. با بررسی میران نابرابری ها در توزیع خدمات و شناسایی الگوی فضایی بی عدالتی در سطح شهر، می توان پی برد،که کدام یک از خدمات در وضعیت نامناسب تری هستند و بی عدالتی بیشتر در بخش و محله شهری تمرکزیافته است تا از این طریق مدیریت شهری با عمل آگاهانه در توزیع فضایی خدمات عمومی و منافع اجتماعی، نابرابری های فضایی را کاهش داده و کیفیت رندگی را ارتقا دهد، هدف اصلی بررسی و تحلیل توزیع فضایی خدمات شهری با رویکرد عدالت فضایی است که در منطقه هشت شهر شیراز مورد ارزیابی قرار خواهد گرفت. عدالت فضایی در این پژوهش هفت مورد سرانه شهری فضاهای آموزشی، فضای سبز، درمانی، مذهبی، ورزشی، تفریحی و توریستی موردبررسی قرار خواهد گرفت.