بحثی پیرامون گذشته وآینده برنامه های راهنمایی و مشاوره درآموزش و پرورش ایران

یکی از برنامه هایی که می تواند نقش مهم و سازنده ای در پیشگیری و حتی حل مشکلات انسان در مراحل رشد در ابعاد گوناگون ایفا کند، راهنمایی و مشاوره در نظام آموزش و پرورش و بالطبع آن در جامعه است. راهنمایی عبارت از جریان یاری کردن به فرد است تا خود و جهان خارج از خود را بشناسد. در این فرایند مهمترین هدف راهنمایی، ارائه اطلاعات مفید و سازنده از طرف مشاور به مراجع است تا وی، زمان شناخت بهتر و بیشتری از خود و امکانات اطراف، بتوانند تصمیمات مناسب و معقولی اتخاذ و اجرا کند. برنامه های راهنمایی و مشاوره، با همه ضرورت و اهمیتی که در این مقاله تا حدودی به آن اشاره شده است، بعد از ۹ سال از آغاز تاسیس، یعنی ۱۳۵۰ هجری شمسی، در سال ۱۳۵۹ از نظام آموزش و پرورش ایران حذف گردید. این برنامه و به تعبیری دقیق تر، این وسیله مهم تربیتی-آموزشی بعد از بازبینی و تجدید نظر، مجددا از مهر ماه ۱۳۷۱،  پرورش ایران فعالیت خود را آغاز کرده است، و امید می رود تا در آینده نزدیک در همه مقاطع تحصیلی گسترش و تعمیم پیدا کند. این مقاله هم اشاره به عواملی دارد که باعث عدم موفقیت برنامه های راهنمایی و مشاوره در مرحله اول فعالیت آن گردیده، و همین که به منظور پیشگیری از تکرار تجارب تلخ گذشته، رهنمودهایی برای برنامه ریزان و دست اندرکاران این برنامه در برنامه ریزی های آینده دارد.