ارائه یک الگوی پیشنهادی برای آسیب شناسی در فرآیند دادرسی در دیوان عدالت اداری

در نظام حقوقی ایران، نظمی دوگانه حاکم است بدین معنا که دعاوی اداری و حقوقی در مراجعی متفاوت از یکدیگر مورد رسیدگی قرار می گیرند. به جهت تفاوت دعاوی اداری و حقوقی از یکدیگر، آیین دادرسی این دعاوی نیز متفاوت از یکدیگر است. ترسیم نظام مطلوب دادرسی اداری از دیرباز جز جدی ترین چالش های حقوقی بوده است. در این مقاله با روش تحلیلی _ توصیفی و با رویکردی انتقادی قانون دیوان عدالت اداری بررسی شده و با شناسایی کاستی های دیوان عدالت اداری الگوی مطلوب ارائه شده است. در این راستا از دیدگاه آسیب شناسی حقوقی این سوال مطرح شده است که بر هر کدام مراحل فرایند دادرسی اداری چه نقدهایی وارد است؟ درا بتدا به کاستی های روند قبل از دادرسی در دیوان عدالت اداری از قبیل صلاحیت های دیوان در رسیدگی به دعاوی، نحوه ارائه دادخواست، دستور موقت بررسی شده است در ادامه کاستی های جریان آغاز دادرسی تا صدور رای از قبیل رسیدگی در شعب بدوی، تجدید نظر و هیات عمومی دیوان عدالت اداری و امر تحقیق و کارشناسی در دیوان و اعاده دادرسی و مواردی که در جریان رسیدگی در دیوان تا صدور رای می باشد، مورد بررسی قرار گرفته است و در انتها کاستی های فرآیند پس از صدور حکم که شامل اجرای احکام دیوان و شرایط آرای قابل اجرا و ضمانت های اجرایی عدم اجرای احکام دیوان و به موانع قانونی و احتمالی که ممکن است در روند اجراء پیش آید، مورد واکاوی قرار گرفته است و با عنایت به موارد مذکور پیشنهادهایی برای رفع کاستی های فرآیند دادرسی در دیوان عدالت اداری و اصلاحات پیشنهادی قانون دیوان عدالت اداری ارائه شده است.