بررسی مصادیق عدل در نهج البلاغە

عدل یکی از مفاهیمی است که تمام مردم دنیا با تمام ادیان و افکاری که دارند، در قبول آن اتفاق نظر دارند. در عین حال، این مفهوم دارای مصادیقی است که در دین اسلام و بیانات پیشوایان دینی تشریح شده است. شناخت این مفهوم و مصادیق آن، به عنوان مقدمه ای جهت اجرای عدالت اهمیت فراوانی دارد. کتاب نهج البلاغه که کتابی جامع برای انسان سازی و جامعه سازی است، در محتوای خود مصادیق عدل را از بیان امام علی (علیه السلام) در جای جای خود بیان داشته که مطالعه آن دید انسان را نسبت به مصادیق عدل بازتر می کند. در این نوشتار با روش تحلیلی توصیفی، با بهره گیری از منابع کتابخانه ای، مصادیق عدل در نهج البلاغه بیان و مطالبی در خصوص آن ذکر می شود. هدف از این نوشتار، بررسی مصادیق عدل در نهج البلاغه است. نتیجه حاصل از این نوشتار این است که در نهج البلاغه، در بعد عدل الهی، عدل دارای مصداق دنیایی به معنای رعایت حکمت در مقدرات و امور دنیاست، و دارای مصداق اخروی است که به معنای اجرای برابری در حسابرسی در قیامت است. در زندگی انسان نیز عدل در حکومت اسلامی و عدل در مقام قضاوت، از مصادیق عدل هستند که در نهج البلاغه بیان شده اند.