مقایسه تاثیرات ارزشیابی کیفی توصیفی بر نظام آموزشی ایران و سوریه

زمینه و هدف: ارزشیابی توصیفی، یکی از نوآوری های آموزشی در ده ه حاضر در نظام آموزشی دوره ابتدایی کشور است. این نوآوری در بسیاری از عناصر و اجزای خود، با ارزشیابی سنتی و رایج در تضاد است. از این رو اشاعه این الگوی جدید ارزشیابی در بدنه نظام آموزشی نیازمند تمهیدات و دوراندیشی هایی است. الگوی ارزشیابی کیفی - توصیفی به عنوان نسخه کامل تر ارزشیابی مستمر، درصدد آن است تا شیوه متفاوت خود را در بدنه نظام آموزشی مستقر نماید. روش بررسی : لذا در پژوهش حاضر به بررسی مروری چیستی و چگونگی ارزشیابی کیفی - توصیفی، تاثیرات مطلوب و نامطلوب آن بر هسته فکری دانش آموزان و همچنین مقایسه ای اجمالی ما بین این نظام ارزیابی در کشور سوریه پرداخته ایم. یافته های پژوهش حاضر حکایت ازآن دارد که تقریبا همه ویژگی های ارزشیابی کیفی - توصیفی جایگاهنسبتا مناسبی داشته و این نوآوری از نظر مجریان مطلوب ۱ و قابل قبول است. بر اساس نظریه راجرز میان گرایش به نوآوری و میزان تحصیلات رابطه مستقیم وجود دارد. بنابراین معلمان تحصیل کرده آمادگی بیشتری برای مواجه ه مثبت و فعال با نوآوری دارند. نتیجه گیری: ارزیابی، شواهد تجربی نشان می دهد که برخی از معلمان هنوز مجذوب سنتی هستند. روش ارزشیابی کمی است و آن را منعکس کننده سطح واقعی یادگیری دانش آموزان می دانند. والدین همچنین معلمان را تحت فشار قرار می دهند تا برای عملکرد فرزندشان نمره ای بخواهند. یک آرزو که در صورت تحقق؛ نتیجه آن چیزی جز رقابت، افزایش اضطراب، میل به تقلب و نفرت از محیط یادگیری بدنبال ندارد.زمینه استفاده از روش های ارزیابی کیفی در ایران. یک تجربه مفید برای سوریه است. سیاستگذاران آموزش و پرورش آنها ممکن است از آن درس بگیرند و به سمت ارزیابی تغییر حرکت کنند. آنها ابتدا باید تلاش کنند بستر فرهنگی ایجاد و سپس تغییرات را در کشور خود پایه گذاری نمایند.