تحلیل نقش آموزش مفاهیم معنوی مبتنی بر آموزه های تربیت اسلامی

تربیت دینی صحیح، آدمی را به حق باوری سوق میدهد. دین واخلاق دو حقیقتی هستند که نه تنها در دین اسلام بلکهدر سایر ادیان نیز جدایی از هم ندارند. اسلام، منطق خود را در اخلاق و مسائل اخلاقی بسط داده است و از نقش بنیادهایاخلاقی، در انگیزه و چگونگی رفتار انسانی بحث کرده است . پیوند دین و اخلاق به اندازه ای عمیق و گسترده است کهشاید بتوان گفت: دین و اخلاق یکی است؛ و دین عامل ایجاد خلق نیک و رفتار پسندیده اخلاقی است.بر طبق این یکیکردن، اخلاق از سر چشمه دین مستفیض می گردد. دیگر موردی که نظر مربیان و اندیشمندان تربیتی را به خود جلبکرده است، مسئله حاکمیت و غلبه روشهای سنتی در تربیت اخلاقی و ارزشی است. روشهای غالب سنتی آموزش و۱تربیت اخلاقی و ارزشی که هماکنون رواج دارد، شامل حفظ متون کتب مقدس، شرکت در مراسم مذهبی، خواندن وگوشدادن به تفاسیر مربوط به متون مقدس و یا عمل به آنچه که در آن متون آمده است، میباشد. این تفاسیرمعمولا توسط کسانی ارائه میشود که از موقعیت مقتدرانه ای برخوردار هستند؛ چه به عنوان مدیر، چه معلم و چه روحانی. و در مرحله پیشرفته آن، دانش آموزان ممکن است در مباحث مربوط به آن شرکت نمایند و سوالاتی را درباره مسائل الهیاتی و مقدس بپرسند. در حالیکه امروزه روشهای آموزش سنتی در اغلب جهان غلبه دارند، اما غلبه آنها مورد سوال، تردید و چالش واقع شده است و بخصوص با ورود روشهای جدید این چالشها بیشتر شده است.