بررسی رابطه ی بین تعامل رهبر-عضو با خودرهبری

در عصر حاضر سازمان های مدرن بر مدیریت سرمایه انسانی تمرکز بیشتری دارند. سازمان های امروزی به کارکنانی نیاز دارند که نه تنها جسمشان بلکه روح و ذهنشان نیز در کار خود درگیر باشد لذا هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی رابطه ی بین تعامل رهبر-عضو بر خودرهبری (مورد مطالعه: نمایندگی شرکت های همگام خودرو در شهر تهران). این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی میباشد. جامعه آماری تحقیق حاضر را کارکنان نمایندگی شرکت های همگام خودرو در شهر تهران با تعداد ۷۴۵ نفر تشکیل میدادند. برای تعیین حجم نمونه تحقیق براساس فرمول کوکران، تعداد ۲۵۳ نفر به عنوان نمونه تحقیق در نظر گرفته شد. برای بررسی متغیرهای تحقیق از پرسشنامه های خود رهبری و تعامل رهبر عضو برگرفته از مقاله سان و همکاران (۲۰۲۲) استفاده شده است. به منظور بررسی نرمال بودن توزیع داده های تحقیق از آزمون کلموگراف اسمیرنوف استفاده شد با توجه به غیرنرمال بودن توزیع داده ها، برایبررسی فرضیه های تحقیق از معادلات ساختاری و نرم افزار Smart PLS استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که تعامل رهبر-عضو ۱ بر خودرهبری تاثیر معناداری دارد.