مطالعه موردی ارزیابی و اولویت بندی سیستم حمل و نقل عمومی تهران با استفاده از فرایند سلسله مراتبی فازی شهودی و مدل سروکوال

امروزه یکی از دغدغه های کلان شهرها، مسائل مربوط به محیط زیست و پایداری است. جوامع بشری برای رفع نیازهای خود ناخواسته بر محیط تاثیر می گذارند. موضوع حمل و نقل عمومی درون شهری یکی از موضوعات مهم در این زمینه است که تاثیر زیادی بر محیط زیست دارد و در صورت انتخاب آنها با مدیریت صحیح و توجه به توسعه پایدار می توان تاثیر مخرب آنها را به حداقل رساند. بنابراین در این پژوهش کیفیت خدمات مترو، بیآرتی، تاکسی و اسنپ که از مهم ترین سیستم های حمل و نقل درون شهری تهران هستند، با استفاده از سروکوال بررسی شده و مشخص شده است که کدامیک کمترین فاصله را بین انتظارات و ادراکات شهروندان دارد. سپس با استفاده از یکی از تکنیک های تصمیم گیری چند معیاره تحت عنوان فرایند سلسله مراتبی فازی شهودی، این چهار سیستم، ارزیابی و اولویت بندی گردیده اند. در نهایت بهترین سیستم حمل و نقل که کمترین آسیب را به محیط زیست وارد می کند و بیشترین تاثیر را برای شهروندان دارد، تعیین شده است.