شناسایی و رتبه بندی عوامل انسانی در تصادفات شهری شهرکرد

هدف اصلی این پژوهش شناسایی و رتبه بندی عوامل انسانی در تصادفات شهری شهرکرد (مطالعه موردی؛ کارشناسان تصادفات پلیس راهور ناجای شهرستان شهرکرد) می باشد. در این پژوهش سعی شده است به این سوال پاسخ داده شود که آیا عوامل انسانی (رفتارهای پرخطر، کاهش توانایی رانندگی و وجود متغیرهای توصیفی- اجتماعی و زمینه ای رانندگان) در کاهش میزان تصادفات شهری شهرکرد موثر هستند یا خیر؟ در این پژوهش جامعه آماری شامل کلیه ی کارشناسان تصادفات پلیس راهور ناجای شهرستان شهرکرد در سال ۱۳۹۹ می باشد که برابر با ۴۰ نفر بوده است، می باشد. همچنین نمونه آماری نیز بصورت تمام شمار ۴۰ نفر در نظر گرفته شد. در این پژوهش برای جمع‫آوری داده ها از پرسشنامه محقق ساخته که دارای سه عامل رفتارهای پر خطر در حین رانندگی، کاهش توانایی رانندگی و وجود متغیرهای توصیفی- اجتماعی و زمینه ای رانندگان و در انجام آن از تکنیک های آماری توصیفی و استنباطی استفاده می شود. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از روش های آماری توصیفی، استنباطی از جمله آزمون کلموگروف- اسمیرنف، آزمون مجذور خی، و آزمون رگرسیون لجستیک، آزمون فریدمن با استفاده از نرم افزار Spss ۹ استفاده می گردد. نتایج پژوهش نشان می دهد از بین ۳۰ عامل موثر در تصادفات شهری شهرکرد، ۱۰ عامل انسانی رفتارهای پرخطر در حین رانندگی با میانگین رتبه ای ۱۵/۲ به عنوان اولین و مهمترین عامل و ۱۰ عامل انسانی وجود متغیرهای توصیفی- اجتماعی و زمینه ای رانندگان با میانگین رتبه ای ۹۶/۱ در رتبه دوم و در نهایت سومین عامل که دارای ۱۰ عوامل انسانی کاهش توانایی رانندگان می باشد، با میانگین رتبه-ای ۸۹/۱ شناسایی شدند. همچنین نتایج نشان می دهد، بین عوامل انسانی (رفتارهای پر خطر، کاهش توانایی رانندگی و وجود متغیرهای توصیفی، زمینه ای و اجتماعی رانندگان) و افزایش تصادفات شهری شهرکرد، رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. ‬‬