مقایسه ی تکنیکال سه روش جراحی باز، نیمه بسته و بستن اولیه در درمان سینوس پایلونیدال

سابقه و هدف: سینوس پایلونیدال ناحیه ی ساکروم بیماری عفونی مزمن و نسبتا شایعی است. مدیریت جراحی سینوس پایلونیدال امری چالش برانگیز است و با وجود تکنیک های متفاوت جراحی، همچنان میزان عود بالاست. مواد و روش ها: این مطالعه ی کارآزمایی بالینی دوسوکور درباره ی ۶۰ بیمار مبتلا به سینوس پایلونیدال انجام شد. این بیماران به صورت تصادفی و بر اساس نمونه گیری دردسترس، به سه روش باز، نیمه بسته و بستن اولیه، تحت عمل جراحی قرار گرفتند. زمان بهبود و میزان خون ریزی حین عمل ثبت شد. برای ارزیابی درد بعد از عمل، از مقیاس درد ((MPQ و برای ارزیابی عفونت و ترشحات، از مقیاس Southampton استفاده شد. یافته ها: زمان بهبود در روش باز طولانی تر از روش بسته و نیمه بسته بود (۰/۰۰۱P=)؛ اما این اختلاف بین روش بسته و نیمه بسته وجود نداشت (۰/۴۰۲=P). دو مورد عود در روش بسته وجود داشت و در روش باز و نیمه بسته، هیچ عودی دیده نشد. بیماران در روش جراحی بسته، خون ریزی پس از عمل کمتری داشتند (p=۰.۰۰۲). ارتباط معنی داری بین روش جراحی و عفونت پیدا نشد (۰/۱۸۹=P). تفاوت معنی داری در شدت درد متحمل شده در بیماران بعد از عمل وجود نداشت (۰/۷۸۹=P). نتیجه گیری: برای درمان سینوس پایلونیدال روش جراحی بستن اولیه به واسطه ی موارد عود، با وجود زمان بهبود و خون ریزی کمتر پیشنهاد نمی شود. به نظر می رسد روش جراحی نیمه بسته نسبت به روش باز و بستن اولیه ایمن تر باشد.