بررسی الگوی شکستگی ها در نزدیکی پهنه برخوردی زاگرس: مطالعات سنجش از دور، ساختاری و ارتباط با کانه زایی

منطقه سورمق در حاشیه شمال شرقی کمربند کوهزایی زاگرس که به عنوان منطقه مورد پژوهش انتخاب گردیده، شامل گسترش قابل توجهی از شکستگی ها و معادن مهم می باشد که به نظر می رسد ارتباطی بین آنها وجود دارد. منطقه سورمق از نظر ساختاری در بخش مرکزی پهنه سنندج–سیرجان و در فاصله نزدیکی با راندگی اصلی زاگرس واقع شده است. استفاده از تکنیک های سنجش از دور، از جمله ۱-ترکیب های رنگی کاذب مختلف به منظور بارزسازی خطواره ها و شناسایی الگوی گسل ها و ۲-ترکیب های رنگی کاذب به همراه نسبت گیری های باندی در کنار آنالیز مولفه های اصلی به منظور مشخص سازی پهنه های دگرسانی برای شناسایی کانسار منگنز، اطلاعات ارزشمندی در مورد ارتباط بین پهنه های دگرسانی و الگوی گسل ها ارائه کرد. بررسی الگوی گسل ها با استفاده از تصاویر ماهواره ای و همچنین کنترل آن ها در مطالعات میدانی، چهار جهت کلی شامل NW-SE، NE-SW، N-S و E-W را نشان داد. نقشه تراکم گسل ها و گره های ساختاری برای شناسایی کانی زائی تهیه شد. براساس آنالیز فرای گره های ساختاری، سمت همگرایی به طور میانگین با راستای NE-SW (۲۲۰-۰۴۰) بدست آمد. تطبیق الگوی تراکم گسل، کانی زائی و نواحی دگرسانی با یکدیگر به شناسایی مناطق با عیار کانی زائی کمک کرد. در نقاطی که گسل های کششی با سایر گسل ها به ویژه گسل های پی سنگی طولی تلاقی دارند، مکان های مناسبتری برای کانی زائی و جایگزینی کانی ها تشکیل شده است. اندیس های معدنی با تراکم و غنای بالا بیشتر در نواحی خرد شده گسلی و در ارتباط با گسل آباده و سورمق و تلاقی با گسل شمالی-جنوبی گشار متمرکز هستند و با کاهش فراوانی گسل ها از میزان اندیس های معدنی کاسته می شود.