مطالعه سفال های هزاره چهارم پ.م محوطه تل ابلیس برمبنای مطالعات باستان سنجی

تل­ ابلیس یکی از برجسته­ ترین محوطه­ های دوران پیش از تاریخ در جنوب­ شرق ایران است که نخستین ­بار از سوی کالدول مورد حفاری قرار گرفت. در حفاری­ های سال ۱۹۶۴ م. بر روی این محوطه سفال­ های بسیار شاخصی همچون سفال­های منسوب به فرهنگ علی­ آباد به­ دست آمد که سال­ ها بدون هیچگونه مطالعه و بررسی در مخازن موزه ایران باستان نگهداری می شد. لذا در این پژوهش نگارندگان کوشیده اند با استفاده از روش­ های مطالعاتی مرسوم در باستان­سنجی سفال­ های تاریخی به بررسی این سفال­ ها بپردازند. از اینرو تعداد ۱۰ قطعه از سفال­ های علی­ آباد (دوره مس سنگ) انتخاب و با استفاده از روش­ های پتروگرافی، XRPD و XRF مورد آنالیز قرار گرفتند. داده­ های به دست آمده براساس آنالیزهای آزمایشگاهی نشان­دهنده روش­ های ساخت متفاوت با منشا یکسان است. خاک مورد استفاده براساس تطبیق با رخنمون زمین­ شناسی منطقه مطابقت داشته و برداشت و بکارگیری از معادن خاک و نهشته­ های اطراف تل­ ابلیس را نشان می­ دهد. همچنین سفال­ های مورد بررسی در سیستم CaO+MgO-SiO۲-Al۲O۳ سیلیس بالا تا سفال آهکی بالا طبقه­ بندی می­ شوند.