الزامات پدافند غیرعامل در بافتهای فرسوده شهری ایران

پایداری شهری، در گرو تکامل تدریجی حیات شهر به سوی سازگاری با نیازهای زمانی مکانی است وتحقق نیافتن این سازگاری، فرسودگی بافت شهرها و در نهایتایجاد فضاهای ناایمن و ناامن را سبب میگردد. هم اکنون در شهرهای ایران بیش از۴۰هزارهکتار بافت فرسوده شناسایی و پهنه بندی شده کهبا وجود تهدیداتی چون چالشهای زلزلهخیز وسیل خیز بودن بوم ساخت اکولوژیک ایران، چالش ناامنی اجتماعی در این پهنه ها و محدودیتهای فض ایی شهرهای کشور، وجود این پهنه ها همچون تهدیدی برای پایداریامنیتی در شهری به شمار میرود. از این رو بازشناسی و تدوین الزامات و استانداردهای دفاعپذیری در بافتهای فرسوده شهری به ویژه در مناطق با پتانسیل بالای خطرپذیری(طبیعی، انسانی و تکنولوژیک) مانند پهنه جغرافیایی ایران، ضرورتی غیر قابل انکار است. این پژوهش در سه بخش مولفه های موثر بر ساختار پدافندی شهرها را تحلیل، وضعیت دفاعپذیری بافتهای فرسوده و مسئله دار شهری را تشریح و در نهایت الزامات پدافند غیرعامل به منظور دفاعپذیر نمودن بافت های فرسوده شهری در شرایط عادی و غیر عادی(اضطرار ناشی از بحران) را ارائه داده است. پژوهش حاضر بر مبنای نوع، کاربردی، بر مبنای ماهیت و روش، توصیفی- تحلیلی و بر مبنای ابزار گردآوری اطلاعات، اسنادی میباشد. یافته های کلان مورد انتظار از این پژوهش عبارتند از: .۱ تدوین شاخصها و معیارهای (مولفه ها) اثربخش بر ساختار پدافند غیرعامل شهرها .۲ تعریف الزامات پدافند غیرعامل به منظور دفاع پذیر نمودن بافتهای فرسوده شهری ایران با توجه به الگوهای غالب خطرپذیری