بررسی صلاحیت دادگاه های ایران در طرح دعوی مبتنی بر ضمان قهری و مطالعه تطبیقی فرانسه و آمریکا

شناسایی دادگاه صلاحیتدار در حقوق داخلی مبتنی بر قواعدی است که در کشورهای مختلف پذیرفته شده است؛ اما چگونگی حاکمیت قواعد صلاحیت محلی در حقوق داخلی نسبت به دعاوی حقوقی و تعهدات غیرقراردادی، تابع مقررات خاصی است. برای صالح شناختن دادگاههای ایران و طرح دعوی نزد آنها حسب مورد، اینکه خوانده دارای اقامتگاه، محل سکونت یا مال غیرمنقول در ایران باشد یا خیر و اینکه موضوع دعوی مسئولیت مدنی اموال غیرمنقول است یا نه و سرانجام آنکه منشا دعوی ناشی از وقوع یک جرم است یا دیگر اسباب ضمان قهری، میتواند در تعیین صلاحیت دادگاه محلی موثر باشد. در این مقاله ابتدا قواعد طرح دعاوی خصوصی از نظر ضمان قهری و ضرر و زیان وارده در دادگاههای عمومی ایران بررسی، سپس دعاوی خصوصی از نظر ضمان قهری و ضرر و زیان وارده در دادگاههای عمومی فرانسه و آمریکا بررسی میگردد.