چیستی نگاه حرام و پیامدهای آن از نگاه قرآن و حدیث

سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 307

فایل این مقاله در 18 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ICRHEMA02_159

تاریخ نمایه سازی: 8 بهمن 1402

چکیده مقاله:

نگاه حرام یعنی چشم چرانی به قصد لذت جویی و هوس رانی نسبت به کسانی که نامحرم می باشند. حرمت چشم چرانی از مسلمات شریعیت بوده و در آیات قرآنی، روایات معصومین و اقوال فقها مورد تصریح قرار گرفته است. البته در شریعت نگریستن به وقت خواستگاری، نگاه پزشک بنابه ضرورت و نگاه زنان غیر مسلمان و بی بندوبار استثناء شده است. ازضروریات تحقیق اینکه نظام اخلاقی هر جامعه بنیاد و پیش در آمد پویایی و تعالی آن جامعه در سایر عرصه ها و حوزه های زندگی فردی و اجتماعی است. هدف اصلی تحقیق، تحلیل و تشریح مفهوم و ماهیت نگاه حرام و تبیین پیامدهای آن از نگاه قرآن و حدیث و اهداف فرعی آن، تحلیل و تبیین علل و خاستگاه های نگاه حرام، تشریح آثار و پیامدهای نگاه حرام از منظر قرآن و حدیث، طرح و تفصیل راهکارهای پیشگیری و درمان عارضه نگاه حرام، تشریح دیدگاه روانشناسان در خصوص نگاه های حرام و مضر، تبیین و تشریح انواع و اقسام نگاه حرام از منظر قرآن و حدیث می باشد. روش تحقیق از نوع توصیفی و تحلیلی می باشد. روش گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای بوده و ابزار گردآوری اطلاعات فیش برداری از نوشته ها و اسناد و متون علوم اسلامی مرتبط و استفاده از سایت های معتبر علوم قرآنی می باشد. روش تجزیه و تحلیل اطلاعات توصیفی – تحلیلی می باشد که با استفاده از استدلال های متداول علوم قرآنی و با استناد به اسناد و مدارک و نوشته ها و علوم اسلامی و آیات قرآنی و احادیث انجام می گیرد. یافته های پژوهش نشان می دهد نگاه حرام که در شریعت تحریم شده و گناه محسوب می شود به مفهوم چشم چرانی نسبت به کسانی است که از منظر موازین دینی نامحرم محسوب شود و به قصد لذت جویی و هوسرانی انجام بگیرد. مگر در مواردی که شرعا استثنا محسوب شده و اجتناب ناپذیر باشد. در این اسناد و قرآن کریم آیات متعددی هم مردان و هم زنان را به چشم پوشی از نگاه حرام توصیه می کند و بر زنان واجب است که آرایش و زینت های خود را بپوشانند. معصومان نیز در سیره و اقوال بر این مهم تاکید کرده اند. بنابراین پیشنهاد می شود والدین کودکان و نوجوانان با استفاده از راهکار های عقیدتی و رفتاری به صورت غیر مستقیم فرزندان خودشان را با اخلاق الهی آشنا نمایند و تربیت کرده و مسئولین آموزش و پرورش دقت کنند که معلمین و مربیان دوره های مختلف بینشی و رفتاری اخلاق را گذرانده تا به مدارس عنوان الگوی دانش آموزان متخلف به اخلاق الهی گردند.