تاثیر تمرین استقامتی و مکمل سازی با ال-آرژنین بر روی میزان فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز و ظرفیت آنتی-اکسیدانی تام عضله اسکلتی موش های صحرایی نر ویستار

هدف: فعالیت ورزشی منجر به افزایش در مصرف اکسیژن میتوکندری می شود که سبب تولید بیشتر رادیکال های آزاد می گردد. بنابراین، با توجه به نقش ال-آرژنین در بهبود پاسخ ایمنی و کاهش اثر رادیکال های آزاد، در حاضر تاثیر هشت هفته فعالیت استقامتی و مصرف مکمل ال-آرژنین بر میزان آنزیم GPX و TAC عضله دوقلو موش های صحرایی نر ویستار بررسی گردید.روش شناسی: در این پژوهش ۳۲ سر موش صحرایی نر ویستار با سن هشت هفته پس از دو هفته آشنا سازی بطور تصادفی در چهار گروه: کنترل، تمرین، ال-آرژنین و تمرین+ال-آرژنین قرار گرفتند. برنامه تمرینی شامل هشت هفته اجرای تمرین استقامتی بر روی نوارگردان بود. در گروه های مکمل و تمرین+مکمل میزان چهار گرم ال-آرژنین در ۱۰۰ میلی لیتر آب استفاده شد. ۴۸ساعت بعد از اتمام آخرین جلسه تمرینی و پس از هشت ساعت ناشتایی، همه موش ها تشریح شدند. پس از تشریح نمونه ها، عضله دوقلوی موش ها جدا گردید. با استفاده از روش اسپکتروفتومتری میزان فعالیت آنزیم GPX و TAC عضله اسکلتی سنجش شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه استفاده شد. مقدار خطا نیز در سطح معنی داری ۰۵.۰≥p شد.یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد میزان GPX عضله اسکلتی در گروه تمرین+مکمل نسبت به گروه تمرین بطور معنی داری بالاتر بود (p=۰.۰۰۱)، اما در میزان TAC عضله اسکلتی بین گروه های پژوهش تفاوت معنی دار وجود نداشت (p=۰.۸۳۶).نتیجه گیری: با توجه به تاثیر مکمل ال-آرژنین همراه با تمرین استقامتی شدید بر افزایش سطح آنزیم GPX، احتمالا مکمل ال-آرژنین مانع از کاهش آنزیم GPX و عوارض ناشی از آن در تمرین استقامتی شدید خواهد شد.