تاثیر دانشگاه پایدار بر سرمایه فکری با رویکرد دانشگاه های نسل چهارم در دانشگاه های علوم پزشکی کلان منطقه یک

مقدمه: گسترش جهانی پایدارتر، مسلم ترین نتیجه منطقی برای تلاشهای آموزش عالی است. تقریبا هر مدرسه عالی یا دانشگاهی رسالت خود را در راستای اهدافی فراتر از خلق و انتشار دانش بنا نهاده است. هدف کلی پژوهش حاضر، بررسی تاثیر دانشگاه پایدار با رویکرد دانشگاه های نسل چهارم بر سرمایه فکری در دانشگاه های علوم پزشکی کلان منطقه یک به منظور ارایه مدل است. روش کار: پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی است که با رویکرد آمیخته (کیفی و کمی)  در سال ۱۴۰۰ انجام شد. جامعه آماری در بخش کیفی با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند و با در نظر گرفتن قانون اشباع تعداد ۱۷ نفر از اساتید دانشگاه های علوم پزشکی کلان منطقه یک و در بخش کمی با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای بر اساس جدول کرجسی و مورگان  ۳۲۰ نفر بودند. جهت جمع آوری داده ها ازپرسشنامه محقق ساخته دانشگاه پایدار وپرسشنامه سرمایه فکری بونتیس استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های تحلیل عاملی تاییدی و معادلات ساختاری استفاده شد نتایج: نتایج تحلیل عاملی تاییدی نشان می دهند که در سطح اطمینان %۹۹ مقادیر t-value برای ابعاد پرسشنامه دانشگاه پایدار، در خارج بازه ی  (۵۸/۲، ۵۸/۲-) قرار داشتند. لذا بین متغیر دانشگاه پایدار با همه ابعاد آن رابطه قوی مثبت و معناداری وجود دارد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج بدست آمده میتوان نتیجه گرفت که رابطه دانشگاه پایدار و سرمایه فکری در سطح مطلوبی قرار دارد. این مطلب میتواند ناشی از توجه به ماهیت علمی و ثمر بخش سرمایه فکری و توسعه پیوسته آنها در راستای رسیدن به یکی از اهداف نهایی که همان توسعه پایدار است، باشد.