تبیین شاخص های اجتماعی و روانی و کالبدی در طراحی فضاهای مسکونی به جهت ارتقای تعاملات اجتماعی

در حال حاضر، شاهد ساخت و ساز سریع مجتمع های مسکونی در سطح شهرها هستیم . این مجتمع ها به دلیل جای دادن به سکونتی جمعی ، می توانند محیطی برای تعاملات میان ساکنین خود فراهم کنند. اما مجاورت تنها شروع یک رابطه اجتماعی نیست و برای برقراری تعاملات اجتماعی ، عوامل دیگری نیز در نظر گرفته باید شوند. سوال اصلی این تحقیق این بوده است که چه عواملی نقش تعیین کننده در تعاملات اجتماعی ساکنین مجموعه های مسکونی ایفا می کند و به عبارتی ، تعاملات اجتماعی در مجموعه های مسکونی ، به چه عوامل و فاکتورهایی وابسته است . برای پاسخ به این سوال، مطالعه میدانی در مجتمع های مسکونی اکباتان در شهر تهران انجام شد. پس از انجام مصاحبه های باز و تبیین سه فرضیه تحقیق ، ۶۰ پرسش نامه توزیع شدند و از طریق این پرسش نامه ها که بر مبنای مبانی نظری موجود تنظیم شده و توسط ساکنین پاسخ داده شده است ، نتایجی به دست آمد. نتایج نشان می دهد که برقراری تعاملات اجتماعی ساکنین مجتمع های مسکونی اکباتان در شهر تهران، تحت تاثیر سه عامل اصلی است که عبارتند از ساختار کالبدی - فضایی ، ساختار اجتماعی ، و عامل روانی - اجتماعی استفاده کنندگان از فضا. همچنین ، نتایج تحلیل فرضیه ها نشان می دهد که هر سه عامل بر روی تعاملات اجتماعی اثر معناداری دارند و در معامله باقی ماندهاند. به عبارت دیگر، تولید علمی پاسخگویان نشان می دهد که بیشترین تاثیر را عامل روانی -اجتماعی استفاده کنندگان از فضا دارد؛ بعد از آن، تاثیرگذارترین عامل ساختار کالبدی - فضایی و بعد ساختار اجتماعی می باشد.