ویژگی های معماری بومی در بناهای مسکونی استان گیلان (مطالعه موردی : روستای ولنی در شهرستان رودسر)

بناهای بومی در شمال کشور گیلان از لحاظ محیط زندگی ، روابط انسانی ، اقتصادی و تعاملات اجتماعی از دیگر خانه های بومی در ایران متمایز می باشد. بناهای ساخته شده در این منطقه در تعامل با محیط و در راستای فعالیت های زیستی ساکنان خود هستند. توجه به ویژگی های معماری ساختار فضایی خانه های بومی در طراحی بناهای جدید می تواند ارتباط بهتر بنا، محیط و استفاده کنندگان از آن را فراهم آورد. هدف از انجام این پژوهش بررسی ویژگی ها و ساختار عناصر معماری خانه های بومی می باشد.در این خصوص در ابتدا ویژگی های معماری بومی استان گیلان به صورت کلی و سپس ویژگی های معماری بومی روستای ولنی به صورت خاص مطالعه می گردد. روش تحقیق در این پژوهش به صورت تحلیل توصیفی و روش گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای (پژوهش های انجام شده، اطلاعات موجود) و پیمایشی (مطالعه ۵ نمونه موردی از خانه های بومی روستا) می باشد.یافته ها نشان داد که خانه های بومی استان گیلان و به تبع آن روستای ولنی در تعامل با ویژگی های اقلیمی بستر خود (رطوبت و بارش) می باشند. خانه های بومی روستای ولنی در فرم و کالبد خود دارای ویژگی هایی جهت ایجاد آسایش محیطی و در ساختار عناصر و فضایی خود در جهت رفتار و فعالیت ساکنان عمل می کنند. توجه به این دو موضوع می تواند به عنوان الگویی در جهت طراحی مبتنی بر معماری بومی منطقه قرار گیرد.