پیش بینی آسیب پذیری روانشناختی عملکردی ورزشی براساس تنظیم شناختی هیجان و حمایت های اجتماعی در دانشجویان نخبه ورزشکار

عوامل روانشناختی مقدمه مهمی برای شروع آسیب های ورزشی هستند و همچنین نقش مهمی در توانبخشی آسیب و در نهایت بازگشت موفقیت آمیز به بازی دارند. هدف این پژوهش پیش بینی روانشناختی عملکرد پیش بینی آسیب پذیری روانشناختی عملکردی ورزشی براساس تنظیم شناختی هیجان و حمایت های اجتماعی در دانشجویان نخبه ورزشکار بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و مدل رگوسیونی چندگانه خطی است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمامی ورزشکاران نخبه شهر تهران در سال ۱۴۰۰-۱۴۰۱ با دامنه سنی ۱۸ تا ۲۵ سال و سطوح مهارتی مختلف (ورزشکاران گروهی و انفرادی) می باشد که از این جامعه، تعداد ۳۰۰ نفر بر اساس روش تعیین حجم نمونه جیمز انتخاب شدند، روش نمونه گیری به صورت دسترس بود. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه روانشناختی عملکرد ورزشی(IPED) ( هرندز مندو، ۲۰۰۶ ) اصلاح شده پرسشنامه روانشناختی لوهر ، پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان (CERQ) (گارنفسکی و همکاران، ۲۰۰۲) و پرسشنامه حمایت اجتماعی SPS)) (کاترونا و راسل، ۱۹۸۷) استفاده گردید. نتایج پژوهش نشان داد که بین توانایی های روانشناختی عملکرد با راهبردهای سازش یافته تنظیم شناختی هیجان (۴۸۱/۹t=،۲۱۱/۱۴ = β ، p<۰.۰۰۱) و حمایت اجتماعی (۰۵۲/۱۹t=،۲۷۶/۱ = β ، p<۰.۰۰۱) رابطه مثبت و معناداری در سطح احتمال یک درصد وجود دارد و بین توانایی های روانشناختی عملکرد با راهبردهای سازش نیافته تنظیم شناختی هیجان رابطه منفی وجود دارد که از لحاط آماری معنی دار نمی باشد (۳۹۶/۱-t=،۹۶۳/۲- = β ، ۱۶۴/۰ p=). بنابراین نتایج نشان داد که روانشناختی عملکرد با افزایش حمایت اجتماعی و راهبردهای سازش یافته هیجان افزایش می یابد که بالطبع باعث کاهش آسیب پذیی روانشناختی عملکردی ورزشکاران می گردد