مقایسه وضعیت کنترل قندخون در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ و افسردگی تحت درمان با بوپروپیون یا ونلافاکسین: مطالعه کارآزمایی بالینی یک سو کور

زمینه و هدف  این مطالعه با هدف مقایسه اثر بوپروپیون و ونلافاکسین در بیماران مبتلا به افسردگی و دیابت نوع ۲ انجام شده است. مواد و روش این مطالعه کارآزمایی کنترل شده تصادفی در کلینیک غدد وابسته به دانشگاه علوم پزشکی بابل بر روی بیماران مبتلا به افسردگی و دیابت نوع ۲ انجام شد. شرکت کنندگان به دو گروه مطالعه تقسیم شدند و در بازه زمانی ۳ ماهه پیگیری شدند. گروه اول به صورت روزانه ۵/۳۷ تا ۱۵۰ ملیی گرم ونلافاکسین دریافت کردند، درحالی که گروه دوم ۷۵ تا ۳۰۰ میلی گرم روزانه بوپروپیون دریافت کردند. پیامدهای متغیر اولیه شامل شدت علائم افسردگی و مشخصات قندخون بیماران بود. علائم افسردگی از طریق پرسش نامه افسردگی بک ارزیابی شدند. داده ها از طریق نرم افزار SPSS نسخه ۱۷ تحلیل شدند. مقادیر P کمتر از۰/۰۵ ازنظر آماری معنادار در نظر گرفته شدند. یافته ها به طورکلی، ۱۹ بیمار در گروه ونلافاکسین و ۱۶ بیمار در گروه بوپروپیون پروتکل های مطالعه را تکمیل کردند. کاهش معنادار بالینی در علائم افسردگی در هر ۲ گروه مشاهده شد. باوجوداین، تفاوت میان ۲ گروه ازنظر آماری معنادار نبود  (P=۰/۳۴۲). ونلافاکسین موجب افزایش معنادار هموگلوبین گلیکوزیله (A۱c) از ۷/۶۴ به ۸/۰۳ شد (P=۰/۰۴)؛ باوجوداین، این مقدار بیانگر کاهش از ۷/۳۵ به ۷/۲۳ در گروهی بود که بوپروپیون دریافت کردند (P=۰/۰۲۸). نتیجه گیری گرچه ونلافاکسین قادر به کاهش علائم افسردگی بود، به عنوان دارویی مناسب برای درمان افسردگی در افراد مبتلا به دیابت، پیشنهاد نمی شود. باوجوداین، بوپروپیون می تواند به دلیل آثارش بر علائم افسردگی و کنترل گلیسمیک گزینه ای مناسب باشد.