بررسی تاثیر خودکشی بر بیماران در معرض خودکشی در شرایط بالینی و استراتژی های پیگیری: مروری حیطه ای

هدف خودکشی در شرایط بالینی می تواند موجب آسیب های روانی و غم و اندوه شود و بر سایر بیماران بستری شده نیز تاثیر بگذارد. مطالعات مختلفی درخصوص داغداری و فقدان پس از خودکشی وجود دارد. این مطالعه در صدد است تا مروری بر مطالعات موجود در حوزه آثار خودکشی بر دیگر بیماران و مداخلات پیشنهادی پس از خودکشی در شرایط بالینی داشته باشد. روش بررسی این مطالعه مروری حیطه ای با استفاده از چهارچوب موسسه جوآنا بریگز انجام شد. یک کتابدار پزشکی، جست وجوی مقالات مرتبط که در مقطع زمانی ۲۰۰۰- ۲۰۲۰ به زبان انگلیسی انتشار یافته بودند و در پایگاه های اطلاعاتی مدلاین، امبیس، آی پی آی سایک اینفو، وب آو ساینس و کتابخانه کاکرین، در دسترس بودند. همچنین مقالات خاکستری که با موتورهای جست وجوی گوگل و گوگل اسکالر قابل جست وجو بودند را انجام داد. پژوهش هایی که در شرایط غیربالینی انجام شده بودند، از مطالعه حذف شدند. یافته ها به طورکلی ۸۷۳ مقاله از جست وجوی انجام شده به دست آمد. ۱۱ مقاله و ۵ راهنما مطابق ضوابط ورود بودند. عوامل موثر بر درجه تاثیر بر سایر بیماران شامل موارد زیر بودند: نوع رابطه با فرد مرحوم، سطح مواجهه با خودکشی، ماهیت خودکشی و سطح آسیب پذیری بیمار. توصیه های پیگیری آنی بر مدیریت خطر خودکشی و تثبیت ایمنی متمرکز است، درحالی که توصیه های پیگیری های کوتاه مدت بر ارائه حمایت های عاطفی و بهبود سایر بیماران متمرکز است. نتیجه گیری مطالعات محدودی در خصوص تاثیر خودکشی در شرایط بالینی بر سایر بیماران و همچنین مداخلات پیگیری برای آن ها وجود دارد. مطالعات بیشتری برای مشخص کردن مداخلات موثر برای حمایت از گروه هایی با ریسک بالا مورد نیاز است.