روابط پارامتری برای طراحی ضخامت پوشش محافظ تیرهای فولادی در برابر آتش

هدف از انجام این پژوهش، بررسی اثر پارامترهای مختلف شامل شرایط تکیه گاهی، نسبت تقاضا به ظرفیت اولیه عضو (DCR)، فاکتور اندازه مقطع (نسبت محیط به مساحت مقطع) و ضخامت پوشش عایق حرارت بر روی مدت زمان مقاومت تیرهای فولادی تحت اثر آتش می باشد. به این منظور، چهار نمونه تیر با مقطع I شکل با دال بتنی روی آن و با طول ۴ متر در نرم افزار آباکوس مدل سازی شده و سپس با درنظر گرفتن اثر پارامترهای مختلف از سه سمت (تیر میانی، پایین و چپ و راست) تحت اثر منحنی آتش استاندارد قرار داده شده اند. نتایج پژوهش حاکی از آن است که مقدار بارگذاری اولیه عضو (نسبت تقاضا به ظرفیت اولیه عضو تحت اثر بارهای ثقلی اولیه) اثر قابل توجهی بر زمان گسیختگی و خرابی تیر نداشته است. ا ما فاکتور مقطع، شرایط تکیه گاهی اولیه دو سر تیر و ضخامت وشش محافظ اثثر قابل توجهی بر زمان گسیختگی و خرابی تیر داشته و در نتیجه آن روابطی پارامتری جهت محاسبه زمان خرابی تیرهای حفاظت شده ارائه شده است. از مقایسه رابطه مبحث دهم مقررات ملی ساختمان و روابط ارائه شده در پژوهش حاضر مشخص می شود که رابطه موجود در مبحث دهم برای تیر با شرایط تکیه گاهی دو سر گیردار نتایج غیر محافظه کارانه ای را به دست می دهد و همچنین برای تیر با شرایط تکیه گاهی یک سر مفصل- یک سر غلتک دقت لازم را ندارد. در نتیجه روابط پیشنهادی در پژوهش حاضر، طراحی دقیق تر و بهینه تری از ضخامت پوشش عایق حرارت را به دست می دهد.