جایگاه معماری در بهینه سازی استفاده از ظرفیت های نوین شهرسازی

امروزه بشر به وسیله تکنولوژی و علم از مواهب و منابع طبیعت به طور گسترده و در همه ابعاداستفاده می کند. این مسئله باعث استفاده بی رویه از منابع و موجب هدر رفت آن می شود.همچنین توجه صرف به کمیت در همه زمینه ها باعث کم توجهی به کیفیت که میزان کاراییرا نیز کاهش می دهد، شده است. در معماری نیز استفاده بی رویه از منابع موجود در طبیعتبرای تولید مصالح و تامین انرژی مصرفی ساختمانها و نادیده گرفتن کیفیت های معمارانه، بانگاه صرفا اقتصادی به طراحی آلودگی های زیست محیطی و آسیب های اجتماعی و فرهنگیجبران ناپذیری بر جوامع وارد می کند. توسعه پایدار به عنوان رویکردی جهانی برای جبرانخسارات وارده شده بر محیط و با هدف بهره وری به صرفه منابع انسانی، زیست محیطی،اجتماعی برای حال و ذخیره آن برای آیندگان به وجود آمده است. بررسی کیفیت فضاهایشهری و محیط پیرامون، از آن جهت که انسان و محیط به طور متقابل بر یکدیگرتاثیر گذارنددارای اهمیت است.انسان به عنوان یک پدیده زیستی ،روانی، اجتماعی ، در تعامل با دائم بامحیط کالبدی قرار دارد . فضایی که به دست انسان ساخته شده می تواند یکی از مهمترینعوامل تاثیر گذار بر سلامت روان و اجتماع بشری باشد .