تاثیر متیل جاسمونات بر ویژگی های کیفی و انبارمانی توت فرنگی رقم پاروس

سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 39

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JAGH02_029

تاریخ نمایه سازی: 11 بهمن 1402

چکیده مقاله:

توت فرنگی (Fragaria × ananassa Duch.) به دلیل رنگ بی نظیر، شکل، رایحه دلپذیر، بافت و مزه خوب در سراسر جهان مصرف می شود. توت فرنگی دارای مواد مغذی مختلفی از جمله مواد معدنی و ترکیب های زیست فعال مثل آنتوسیانین ها، آسکوربیک اسید، کارتنوئیدها، فلاونوئیدها، ترپنوئیدها و ویتامین E است. اما به دلیل از دست دادن رطوبت، پوسیدگی،زوال فیزیولوژیکی ونرخ تنفسی بالا بسیار فسادپذیر است و در دمای معمولی ماندگاری بسیار کمی (کمتر از ۵ روز) دارد. روش های مختلفی مانند دمای پایین، تیمار آب گرم، انجماد، اشعه گاما، تیمارهای اسمزی، بسته بندی با اتمسفر تغییر یافته، کاربرد مواد شیمیایی، انبار کم فشار، تکنیک فراصوت و پوشش های خوراکی برای نگهداری توت فرنگی استفاده شده است. متیل جاسمونات یک هورمون گیاهی از خانواده جاسمونیک اسید است که به عنوان یک مولکول سیگنالی در بسیاری از فرآیندهای گیاهی دخالت دارد. مطالعات انجام شده در سال های اخیر نشان می دهد که کاربرد پس از برداشت متیل جاسمونات می تواند کیفیت، عمر انباری و مقاومت به بیماری را در میوه ها افزایش دهد. در این پژوهش اثر کاربرد پس از برداشت متیل جاسمونات (غلظت های ۰، ۲۵/۰، ۵۰/۰، ۱۰۰/۰ میلی مول در لیتر) بر ویژگی های کیفی توت فرنگی رقم پاروس انبار شده به مدت ۱۴ روز در دمای ۱±۴ درجه سلسیوس و رطوبت نسبی ۵±۹۰ درصد مورد بررسی قرار گرفت. کاهش وزن، میزان پوسیدگی، سفتی، pH، اسید قابل تیتراسیون، محتوای جامد محلول، آسکوربیک اسید، آنتوسیانین و فعالیت آنتی اکسیدانی کل قبل از تیمار (در زمان برداشت) و در پایان دوره انبارمانی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که میزان کاهش وزن و پوسیدگی در میوه های تیمار شده با متیل جاسمونات در مقایسه با شاهد کاهش یافت. همچنین میوه های تیمار شده با متیل جاسمونات پس از ۱۴ روز انبارمانی از سفتی، اسید قابل تیتراسیون، آسکوربیک اسید، آنتوسیانین و فعالیت آنتی آکسیدانی کل بیشتری نسبت به شاهد برخوردار بودند. در حالی که تیمار متیل جاسمونات اثر معنی داری بر میزان محتوای مواد جامد محلول و pH میوه توت فرنگی در انبار سرد نداشت. در پایان دوره انبارداری میوه های تیمار شده با غلظت ۵۰/۰ میلی مول در لیتر سفتی (۳/۳۸ درصد)، آسکوربیک اسید (۷/۲۱ درصد)، آنتوسیانین کل (۹/۲۲ درصد) و فعالیت آنتی اکسیدانی کل (۲/۵۲ درصد) بیشتری در مقایسه با شاهد داشتند. به طور کلی نتایج بدست آمده در این پژوهش نشان می دهد که تیمار ۵۰/۰ میلی مول در لیتر متیل جاسمونات پتانسیل بالایی در حفظ کیفیت پس از برداشت میوه توت فرنگی دارد.

کلیدواژه ها:

آنتوسیانین کل ، پس از برداشت ، عمر انباری ، فعالیت آنتی اکسیدانی کل ، کیفیت

نویسندگان

حسین میغانی

گروه علوم باغبانی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه جیرفت، جیرفت، ایران

مهدیه بازماندگان

گروه علوم باغبانی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد یاسوج، یاسوج، ایران