ارزیابی توان اکولوژیک به منظور توسعه کاربری مطلوب سرزمین با رویکرد آمایش سرزمین

تعیین ارزش واحدهای سرزمین و برآورد استفاده ممکن انسان از سرزمین برای کاربری های توسعه ای، امری لازم و ضروری در برنامه ریزی و مدیریت محیط زیست محسوب می شود. هدف از این تحقیق، ارزیابی توان اکولوژیکی سرزمین به عنوان بخشی از مطالعات محیط زیستی برای ترسیم چارچوب کلی آمایش سرزمین و توسعه کاربری مطلوب در منطقه مطالعاتی تحقیق می باشد. روش پژوهش، روش چند عامله و دو ترکیبی است که بر پایه تجزیه و تحلیل سیستمی انجام شده است. پس از شناسایی منابع اکولوژیک موثر و تجزیه و تحلیل داده ها، جمع بندی و تهیه نقشه های توان سرزمین در محیط GIS انجام گرفت و ارزیابی توان اکولوژیکی سرزمین با مقایسه مدل های اکولوژیکی تعیین گردید. نتایج تحقیق نشان داد که ۷ درصد از مساحت منطقه مورد ارزیابی، توان کاربری مطلوب در طبقه ۲ و ۱۵ درصد دارای توان طبقه ۳ است. با ارزیابی توان اکولوژیکی سرزمین پیش از اجرای کاربری های توسعه، می توان از خطرات احتمالی آینده جلوگیری و در عین حال نیازمندی های انسان را در مورد انواع استفاده از سرزمین آراسته نموده و همگام با طبیعت هر کاربری را با توجه به توان اکولوژیکی محیط زیست و نیاز اقتصادی اجتماعی انسان، مورد بهره برداری و بهره وری قرار داد.