ارتباط بین اختلالات اسکلتی عضلانی و توانایی کار در کشاورزان شهرستان جیرفت

حفظ توانایی کار و تلاش مستمر برای بهبود توانایی کار در اغلب مشاغل از جمله کشاورزان به عنوان یک نگرانی عمده تلقی می گردد. اختلالات اسکلتی- عضلانی از جمله عواملی است که می تواند توانایی کار را تحت تاثیر قرار دهد. با توجه به اهمیت سلامت کشاورزان، این مطالعه با هدف بررسی میزان شیوع اختلالات اسکلتی عضلانی و ارتباط آن با توانایی کار در این گروه شغلی انجام شد. این مطالعه توصیفی- مقطعی روی ۱۵۰ کشاورز شهرستان جیرفت با حداقل دو سال سابقه کار در سنین ۱۹ تا ۶۵ سال انجام گرفت. میزان شیوع اختلالات اسکلتی- عضلانی با استفاده از پرسشنامه نوردیک (NMQ) و توانایی کار با استفاده از پرسشنامه ی شاخص توانایی کار (WAI) تعیین گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۱ و آزمون های آماری انجام شد. نتایج نشان داد که نواحی کمر (۷/۵۴ درصد) و گردن (۷/۵۰ درصد) به ترتیب بالاترین میزان شیوع اختلالات اسکلتی عضلانی را در بین افراد مورد مطالعه داشتند. شاخص توانایی کار در کشاورزان با میانگین ۲/۳۴ در سطح متوسط قرار گرفت. تجزیه و تحلیل روابط بین متغیرها نشان داد افرادی که توانایی کاری کمتر از ۳۷ ارائه کردند ۵/۸۲ درصد نوعی اختلالات اسکلتی عضلانی را گزارش کردند یعنی بین توانایی کاری با وجود علائم اسکلتی عضلانی در ۱۲ ماه گذشته ارتباط معنادار وجود داشت. در این مطالعه ۷/۹۱ درصد از کشاورزان در طی ۱۲ ماه گذشته حداقل در یکی از اندام های ۹ گانه بدن اختلالات اسکلتی عضلانی را گزارش کردند. نتایج بدست آمده نشان دهنده ی توانایی کار متوسط در افراد مورد بررسی بود و همچنین اختلالات اسکلتی عضلانی بر توانایی کاری کشاورزان تاثیر داشت. لذا باید تدابیری برای کاهش اختلالات اسکلتی عضلانی و مداخلات ارگونومیک مناسب صورت گیرد.