سنجش غلظت فلزات سنگین در نمونه های برنج پرمصرف شهرستان مرودشت (مطالعه موردی: شهر کامفیروز) در راستای تعیین ارزش اقتصادی آن

سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 73

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JAGH02_105

تاریخ نمایه سازی: 11 بهمن 1402

چکیده مقاله:

برنج یکی از انواع پر مصرف غلات در جهان به شمار می رود و به طور گسترده در رژیم غذایی نیمی از مردم کره زمین وجود دارد و به عنوان یکی از محصولات استراتژیک، نﻘش مهمی در تغذیه مردم کشور ما دارد. هرساله بیش از یک سوم جمعیت کشورهای توسعه یافته به بیماریهای ناشی از مصرف مواد غذایی آلوده دچار شده و میزان مرگ ومیر ناشی از آلودگی موادغذایی در کشورهای در حال توسعه، سالانه ۲/۲ میلیون نفر گزارش شده است. رایج-ترین مسیر ورود فلزات سنگین به بدن انسان زنجیره غذایی خاک- محصول- غذا است. مزارع برنج موجود در شهر کامفیروز شهرستان مرودشت از جمله شالیزارهایی می باشند که اغلب توسط آب رودخانه کر آبیاری می شوند. کر رودخانه ای است که حتی در بالادست و قبل و بعد از سد درودزن، حاوی آلاینده های زراعی (کود شیمیایی و سم) می باشد. از آنجایی که از یک طرف هر چند گاهی اخباری مبنی بر وجود سم در مواد غذایی و به ویژه برنج موجی از نگرانی در بین مردم ایجاد می کند. لذا در این مطالعه به تعیین میزان فلزات سمی و سنگین (سرب، کادمیوم و کروم) در برنج منطقه کامفیبروز در راستای تعیین ارزش اقتصادی آن پرداخته شد. نتایج نشان داد که میزان فلزات مورد مطالعه در برنج های این منطقه پایین تر از استاندارد سازمان بهداشت جهانی می باشد. از آن جایی که مصرف کنندگان برنج به دنبال خرید صفاتی از محصول هستند که مطلوبیت بیشتری برایشان تولید کند. از اینرو در این مطالعه میزان تمایل مصرف کنندگان از این محصول با توجه به غلظت پایین این عناصر در نمونه های برنج مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که افراد حاضرند بیشترین قیمت ضمنی یا تمایل به پرداخت را برای برنج محلی بپردازند که از نظر وضعیت سلامت در جایگاه خوبی قرار داشته باشد.

نویسندگان

میترا چراغی

استادیار گروه مهندسی طبیعت، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان، ملاثانی،

عباس عبدشاهی

دانشیار گروه مهندسی اقتصاد کشاورزی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابعطبیعی خوزستان، ملاثانی

نرگس محراب

دانش آموخته دکتری علوم و مهندسی خاک-شیمی و حاصلخیزی خاک، دانشگاه شهید چمران اهواز