فیلم نانوکامپوزیت زیست تخریب پذیر بر پایه آگار- پکتین از منابع تجدیدپذیر کشاورزی

استفاده از فناوری نانو در زمینه علم پلیمر به تولید نانو کامپوزیت های پلیمری منجر شده است. هدف از این پژوهش اثر گلیسرول و نانوسلولز در نانو کامپوزیت های پکتین- آگار بود. برای انجام پژوهش سطوح مختلف گلیسرول و نانوسلولز جهت تهیه تیمارهای نانوکامپوزیت ها استفاده گردید. گلیسرول به میزان ۵۰-۱۰ درصد وزن بیوپلیمرها و نانوسلولز در سطوح ۴-۰ درصد به محلول فیلم ها اضافه شد. آزمون های تعیین رطوبت و ضخامت، نفوذپذیری نسبت به بخار آب، زاویه تماس با آب، حلالیت در آب و جذب رطوبت انجام پذیرفت. نتایج نشان داد سطوح نانوسلولز به کار برده شده در این پژوهش اثر معنی دار بر میزان جذب رطوبت و حلالیت در آب داشته است. میزان نفوذپذیری نسبت به بخار آب در تیمارها در محدوده g/mPas ۱۰-۱۱×۷۹/۱ تا g/mPas ۱۰-۱۱×۰۴/۸ بود. جذب رطوبت بالای مشاهده شده در اغلب فیلم ها (۶۰/۹۷-۳۱/۳۴ درصد) و زاویه تماس با قطره آب متوسط (بین ۷۴/۳۹ تا ۷۴/۵۷ درجه) حاکی از خاصیت آبدوستی بالای فیلم هامی باشد. بدین ترتیب با به کارگیری بیوپلیمرهای طبیعی و ارزان قیمت و کاربرد فناوری نانو، علاوه بر حفاظت از محیط زیست می توان فیلمی با ویژگی های مناسب تولید کرد.