واکنش های ایمنی گیاهان در برابر تنش های زنده و غیرزنده

گیاهان در تماس دائمی با انواع مختلفی از پاتوژن ها قرار دارند. برای دور کردن این عوامل بیماریزا، گیاهان باید سریعا این عوامل بیماریزا را شناخته و سازوکارهای دفاعی خود را فعال نمایند. گیاهان به عنوان اورگانیسم هایی محسوب می شوند که همواره برای پارازیت های همچون ویروسها، باکتریها، قارچها و نماتودها به عنوان پناهگاه مفید همراه با منابع سرشار غذایی محسوب میشوند. اگرچه در مسیر تکاملی استراتژی هایی را جهت سازگاری با محیط کسب کرده اند و این کار از طریق محدوده وسیعی از ترکیبات بیوشیمیایی تحریک پذیر و مکانیسمهای مولکولی انجام میدهند. گیاهان پاسخهای دفاعی کوتاه و بلند مدتی را جهت دست و پنجه نرم کردن سریع و یا طولانی در برابر حمله یک پاتوژن دارا هستند. در غشاء سلولهای گیاهان سیستم های حسگری منحصر به فردی از جنس پروتئین قرار گرفته است که امکان دارد هر سلول ویژه که مرتبط با بافتی خاص می باشد، حسگر مخصوص خود را داشته باشد. هر حسگر مسئول ارتباط با فرآیند خاصی در محیط است و وظیفه آنها دریافت پیامها (سیگنالهای) خارج سلولی و انتقال آنها به هسته میباشد. هسته مغز متفکر سلول است که با دستورات خاص جهت بیان ژنهای خاص در درون سلول، در برابر پاسخهای خارج سلولی عمل میکند. در این بین، حسگرها چشمهای آگاه سلول هستند. مسیرهای بیوشیمیایی که در درون سلول تحریک و فعال میگردند در طی میلیونها سال از سیر تکاملی گیاه، برای پاسخ در برابر عوامل خاص در محیط طراحی شده است.