بررسی رابطه تربیت معنوی با شفقت به خود و جهت گیری هدف (مورد مطالعه : مدارس دخترانه دوره دوم ابتدایی شهر قائن)

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه تربیت معنوی با شفقت به خود و جهت گیری هدف (مورد مطالعه: مدارس دخترانه دوره دوم ابتدایی شهر قائن) انجام شد لذا به لحاظ ماهیت و هدف، کاربردی و از حیث روش توصیفی-همبستگی بوده است. جامعه آماری پژوهش کلیه دانش آموز مدارس دخترانه دوره دوم ابتدایی شهر قائن (۱۶۳۵ نفر) در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ بوده اند که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده و جدول کرجسی و مورگان تعداد ۳۱۵ نفر انتخاب شده اند. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه تربیت معنوی توسط بیاتی و همکاران (۱۳۹۹)، شفقت ورزی به خود نف (۲۰۰۳) و جهت گیری هدف الیوت و مک گریگور (۲۰۰۱) بوده است و در انتها داده ها با استفاده از آزمون های همبستگی اسپیرمن و رگرسیون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند. نتایج نشان داد که تربیت معنوی با شفقت به خود و جهت گیری هدف رابطه معنی داری دارد. همچنین تربیت معنوی قادر است تغییرات شفقت به خود و جهت گیری هدف دانش آموزان را پیش بینی کند؛ ضمنا بین جهت گیری هدف و شفقت به خود رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد؛ بنابراین بیان شد که از طریق تربیت معنوی می توان شفقت به خود و جهت گیری هدف دانش آموزان را بهبود می بخشد و به صاحب نظران و مسئولان مراکز آموزشی پیشنهاد گردید که در روند آموزشی، آموزش تربیت معنوی دانش آموزان را مدنظر قرار دهند.