ارائه مدل علی پایداری ازدواج بر اساس سبک عشقورزی و سبک همسرگزینی

هدف از این پژوهش ارائه مدل علی پایداری ازدواج بر اساس سبک عشقورزی و سبک همسرگزینی بود. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر نوع توصیفی – همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنان متاهل شاغل آموزش و پرورش شهرستان اهواز که مدت ۳ تا ۶ سال از ادواج آن ها گذشته باشد و دارای تحصیلات لیسانس به تعداد ۱۳۵ نفر می باشد. با توجه به حجم جامعه، تعداد ۱۰۰ نفر با توجه به جدول مورگان به روش تصادفی ساده بعنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه شاخص بی ثباتی ازدواج ادواردز(۱۹۸۷)، پرسشنامه سبک های عشق ورزی استرنبرگ (۱۹۸۹) و پرسشنامه سبک همسرگزینی رفاهی (۱۳۸۷) بود. برای تبیین فرضیه های تحقیق از آزمون های تحلیل عاملی تاییدی به روش معادلات ساختاری SEM در نرم افزار SmartPLS استفاده شد. با توجه به نتایج سبک های عشق ورزی بر پایدای ازدواج زنان متاهل شهرستان اهواز تاثیر مثبت و معناداری دارد(۰۵/۰>p). بنابراین با تقویت صمیمیت و محبت (عشق ورزی) می توان پیاداری و استحکام خانواده ها را تضمین کرد.