بازنگری در مفهوم شهر سبز

شاخص های مهم محیط زیستی نشان دهنده تهدید جدی نظام های پشتیبان حیات بر سطح کره زمین هستند. این ناپایداری نمود خود را در بزرگترین دستاورد بشری یعنی شهرها آشکار می کند. با توجه به این که پیامدهای زیان بار توسعه، تابعی از متغیرهای جمعیت، سرانه و الگوی مصرف است، شهرنشینان عامل اصلی تعیین کننده این پیامدهای جهانی هستند. شهرها در حالی که درگیر با معضلاتی در زمینه های گوناگون فرهنگی-اجتماعی، اقتصادی و محیط زیستی هستند، مسئول بسیاری از مشکلات محیط زیست نیز به شمار می روند.یک شهر سبز یک شهر زنده و با هویت است. در یک مفهوم، شهر سبز، شهری است که تکمیل کننده بقای زندگی است. هدف شهر سبز برنامه ریزی انسانی و شهری است.شهر به عنوان نماد تمدن مدرن از مدرنیسم، جنبش عظیمی که متعاقب انقلاب صنعتی شکل گرفت و بر پایه خرد و قدرت تکنولوژی در پی سعادت انسانی بود، تحولات بزرگی پذیرفت(۲). مشکلات بی شمار جوامع شهری گویای شکست شهرهای مدرن است، شهرهایی که با نادیده گرفتن انسان ها به عنوان ساکنان اصلی و طبیعت به عنوان بستر شکل گیری از هدف اولیه خود، یعنی سعادت انسانی فاصله گرفته اند. در این پژوهش سعی شده است با استفاده از روش اسنادی و کتابخانه ای به مرور ادبیات شهر سبز پردداخته گردد. در قست نتیجه گیری خواهد آمد: ویژگی شهر سبز که در عرصه جهانی مطرح است، عبارت اند از: ۱- شهری با انرژی های تجدید پذیر، ۲- شهری با کربن خنثی (بدون کربن)، ۳- شهری تقسیم شده، ۴- شهری زیست فیزیک، ۵- شهر سازگار با محیط زیست کارآمد، ۶- شهری مکان مبنا و ۷- شهر با حمل ونقل پایدار