استراتژیک در توسعه شهری

در چند سال اخیر رویکرد استراتژی توسعه شهری ( CDS )نه تنها به عنوان یکی از جدیدترین و کارآمد ترین پارادایم های برنامه ریزی شهری مطرح شده بلکه بسیاری از سیاستگذاران و برنامه ریزان شهری در کشورهای مختلف سعی بر این دارند که با استناد به مطالعات موردی موفق ، این موضوع را تبیین کنند که استراتژی های توسعه شهر (CDS )با کدامین سازوکارها می توانند تغییرات مثبت در زندگی عادی شهروندان و کاهش فقر شهری ایجاد کند . در واقع رویکرد CDS به مثابه ابزاری تلقی می گردد که بهبود شرایط زندگی شهروندان را به عنوان هدف اصلی انتخاب کرده و مستقیما مقوله کاهش فقر شهری را نشانه رفته است . در این رویکرد روش های مشارکتی مورد تاکید قرار گرفته و هدف اصلی آن تامین توسعه پایدار شهری از طریق ایجاد پتانسیل اجتماعی برای افزایش چشم انداز مشارکتی و اقدام همگانی می باشد . کاهش فقر شهری ، اتخاذ راهبردهای حمایت از گروه های کم درآمد و بهبود شرایط زندگی طیف غالب شهری از مهمترین اهداف استراتژی توسعه شهری به شمار می آید . مقاله حاضر به روش توصیفی – تحلیلی و با استفاده از منابع و اسناد خارجی در زمینه CDS به بررسی و تشریح این رویکرد ، اهداف ، اصول و عملکرد اجرایی و نحوه جذب مشارکت عمومی پرداخته می شود و سعی دارد تا ضمن بررسی استراتژی توسعه شهری به جایگاه رهیافت CDS در این مقوله و نقش آن در انتظام فضایی شهرها بپردازد و نتیجه فرایند این تحقیق معطوف به این مطلب است که روش شناسی استراتژی توسعه ی شهری یکی از کامل ترین و در عین حال واقع گرا و عملی ترین روش شناسی ها در میان مجموعه ی اسناد و برنا مه ریزی های توسعه ی شهری می باشد و به چندین نکته تاکید دارد از جمله : اینکه روی سیستم مدیریت شهری حرکت می کند و به شدت به فرآیند اعتقاد دارد و در این فرایند به آینده سازی توجه می شود نه آینده نگری و در پی خلق فرصت های جدید می باشد .