پاپ آرت از دریچه گفتمان دیالکتیکی هگل

تاملات نو در باب هنر و زیبایی در عصر روشنگری شکل گرفت که بر خلاف ادوار گذشته، زیبایی را نه در عالمی معقول بلکه در اندیشه سوژه و از طریق ادراک زیبایی شناسانه مورد بررسی قرار می داد و بدعت تفکرات هگل در این میان امری قابل تامل و نو است که سبب شده تا زمان حاضر، اندیشمندان بسیاری به تفسیر این دیدگاه و خوانش آن بپردازند. قبلا در نظام فلسفی هگل جلوه های روح مطلق به فلسفه، دین و هنر تقسیم می گردد. وی معتقد است روح یا ایده مطلق اگر در پیکر مفاهیم دانسته شود ،«فلسفه» و اگر در متن شهودی دانسته شود که در اظهار خود از مفاهیم نیز بهره میجوید ،«دین» و اگر از طریق شهودی که زاده ادراک حسی و نوعی جلوه حسی باشد ،«هنر» است. به تعبیر هگل ،«هنر» نخستین وسیله یا رسانه در زندگی انسان محسوب میشود که در صدر تاریخ عمدتا عامل وصول به حقیقت است؛ اما در مسیر حیات انسان این عامل )یعنی هنر( که ظهور روح یا ایده در قالب تجسم و تجلی حسی است، جای خود را به دین و سپس فلسفه میدهد پژوهش حاضر توصیفی تحلیلی است وداده ها به روش کتابخانه ای گردآوری شده است. در این مقاله شما را با اهمیت و مفهوم و نظریه های پاپ آرت و دیدگاه دیالکتیک هگل و... آشنا خواهیم کرد.