برآورد نیروی انسانی دانش آموخته دانشگاهی گرایش باغبانی مورد نیاز کشور بر پایه ماده ۲۱ بهره وری کشاورزی

هماهنگی و سازگاری لازم در برون دادهای نظام آموزشی با نیازهای بازار کار یکی از مهم­ترین نگرانی ­های برنامه ریزان است. توسعه کمی و کیفی آموزش عالی می بایست متناسب با هدف­ های از پیش تعیین شده و در راستای پاسخگویی به نیازهای مهارتی و تخصصی کشور با توجه به توان دانش آموختگان باشد. بیش­تر دگرگونی­ ها که منجر به توسعه اقتصادی، اجتماعی و صنعتی در هرکشور می شود، در نتیجه پیشرفت های علمی است و برنامه ریزی برای آموزش و تربیت نیروی ماهر و متخصص به ویژه در سطوح دانشگاهی باید ضمن تامین و برآورده کردن نیازهای تخصصی جامعه و بازار کار، از بیکاری و هدر رفت توان دانش آموختگان پیشگیری نماید. بحران بیکاری، به ویژه نزد دانش آموختگان دانشگاهی، تهدیدی برای کل جامعه است و پیامدهای جبران ناپذیری در سویگان اجتماعی، اقتصادی و سیاسی خواهد داشت. از جمله ماموریت های مهم آموزش عالی، توسعه نیروی انسانی برای تامین نیازهای جامعه است. در این راستا، دانشگاه ها و مرکز های آموزش عالی کشاورزی باید متناسب با دگرگونی ها و چالش های موجود در بخش کشاورزی برنامه ریزی کنند. تراز نیازهای شغلی و توسعه کمی و کیفی آموزش های عالی نقشی اساسی در شناسایی شایستگی های مورد نیاز دانشجویان به ویژه در بخش کشاورزی در راستای کسب شغل های پایدار دارد. در این تحقیق تحلیلی و اسنادی با دیدمان کیفی از نوع روایتی با الگوی غیر آزمایشی، انجام شد و عملکرد آموزش عالی در گرایش­ های باغبانی بررسی شد. برای این منظور، وضعیت پذیرش دانشجو در گرایش باغبانی طی سال های ۱۳۸۹-۱۴۰۰ بررسی شد. سپس برای پردازش و تحلیل داده های استخراج شده از سندهای بالادستی و راهبردهای کلان در بخش باغبانی از الگوی چگالی نسبت ها در دیدمان کیفی نیروی انسانی استفاده شد. این پژوهش براساس مدل چگالی نسبت­ها در کشور استرالیا که از نظر کشاورزی و باغبانی از کشورهای توسعه یافته می­باشد، استفاده گردید. در این مدل بر اساس ۱۰۰۰ هکتار باغ، یک دکتری تخصصی، دو کارشناسی ارشد، چهار کارشناسی و هشت نیروی ماهر کاردان است. که بر این پایه به ازای سه میلیون هکتار باغ در کشور و براساس ظرفیت دانشگاه­ ها تعداد دانش آموخته ­گان در مقاطع مختلف برآورد گردید.