بررسی آزمایشگاهی اثر الیاف غیرفولادی بر کارآیی و مشخصات مکانیکی و طاقت بتن غلتکی روسازی

بتن غلتکی نوعی بتن خشک با اسلامپ صفر است،  این نوع بتن دارای دو کاربرد اصلی است: روسازی و سدها. با این­حال، با توجه به مزایایی مانند کاهش هزینه، حرارت کم هیدراتاسیون، دوام و سرعت بالای اجرا، این بتن در ساخت فرودگاه ها، سایت های نظامی و نیروگاه های هسته ای به کار گرفته شده است. از آنجا که مطالعات محدودی در خصوص اثر الیاف غیرفولادی بر مشخصات بتن غلتکی انجام شده است، هدف این تحقیق ارزیابی اثر الیاف غیرفلزی بر زمان وی بی، مقاومت فشاری، مقاومت کششی دو­نیم­شدن، مقاومت خمشی و طاقت بتن غلتکی روسازی می­باشد. بدین منظور از یک طرح مبنا با افزودن سه نوع الیاف شامل بارچیپ، امباس و شیشه با درصدهای ۰.۱، ۰.۳ و ۰.۵ استفاده گردید که درصدهای پائین برای کنترل ترک های سطحی آبرفتگی و درصدهای بالاتر برای بهبود خواص مکانیکی بودند. نتایج نشان داد که افزودن الیاف غیرفولادی باعث کاهش یا افزایش جزئی تا ۵ درصد در مقاومت فشاری و کاهش جزئی در مدول الاستیسیته و مقاومت خمشی و افزایش تا ۲۰ درصدی مقاومت کششی بتن غلتکی گردید. همچنین الیاف باعث کاهش کارآیی و افزایش زمان وی طرح مخلوط مبنا شد. دو الیاف بارچیپ و امباس در مقایسه با الیاف شیشه، رفتار نرم­شدگی تغییرمکانی بیشتری بعد از ترک­خوردگی از خود نشان دادند. میزان جذب انرژی نمونه­ها، با افزایش درصد حجمی الیاف، افزایش یافت که این افزایش برای الیاف بارچیپ از الیاف امباس بیشتر بود. بهترین رفتار پس از ترک­خوردگی را الیاف بارچیپ با درصد وزنی ۰.۵ از خود نشان داد.