برآورد هزینه تلفات ترافیکی در ایران براساس رویکرد ارزش گذاری مشروط

در این مطالعه، رویکرد تمایل به پرداخت با استفاده از الگوی مطالعات انجام شده در کشورهای توسعه یافته به کار گرفته شده است. روش تمایل به پرداخت، ارزش عمر را برحسب مقادیری می سنجد که مردم برای کاهش ریسک تهدیدکننده جان خود، تمایل به پرداخت آن دارند. این مطالعه با هدف بررسی امکان به کارگیری روش تمایل به پرداخت و طراحی پرسش نامه مربوط به آن در ایران انجام شده است. دو روش قابل استفاده در رویکرد تمایل به پرداخت شامل ترجیح آشکار و ترجیح بیانی می شود. از بین این دو روش، روش آشکار از کاربرد بیشتری برخوردار بوده و در آن با استفاده از پرسش نامه به طور مستقیم یا غیرمستقیم در مورد درک ایمنی افراد سوال می شود. استفاده از ارزش گذاری مشروط یک شیوه شناخته شده برای برآورد تمایل به پرداخت بوده و در این مطالعه از پرسش نامه های «انتها باز» استفاده شده است. برای این منظور تعداد نمونه برابر با ۴۰۰ نفر در نظر گرفته شده و دو روش مصاحبه حضوری و تماس تلفنی به کار گرفته شده است. نتایج این مطالعه نشان داد که با جمع بندی کل اقلام هزینه با روش سرمایه انسانی، بار اقتصادی ناشی از تلفات ترافیکی در ایران در سال ۱۳۹۰ بیش از ۱۱۱ هزار میلیارد ریال برآورد شده است. با تنزیل مقدار تمایل به پرداخت در سال ۱۳۹۲ (معادل ۵/۲ میلیارد ریال برای هر فرد) به ۱۳۹۰ با استفاده از نرخ تورم متوسط، مقدار این هزینه برابر با ۷/۱ میلیارد ریال برای هر فرد در سال ۱۳۹۰ محاسبه می شود. مقدار ۵۳ درصدی اضافه هزینه براساس رویکرد تمایل به پرداخت نسبت به روش سرمایه انسانی بسیار شبیه به نتایج مطالعات بین المللی از جمله اداره زیرساخت، حمل ونقل و اقتصاد منطقه-ای در استرالیا است.