نقش متغیر های تعدیل کننده بر روابط بین متغیر های نگرشی و میزان پذیرش طرح ترافیک جدید شهر تهران

قیمت گذاری تراکم راه کاری مناسب برای کاهش تراکم و آلودگی محیط زیست است. اجرای این سیاست به علت نگرش منفی عموم مردم، همواره با چالش روبه رو است. این پژوهش به لحاظ نوع، کاربردی و از نظر روش، توصیفی- پیمایشی است. هدف این مقاله، تحلیل اثرات متغیر های تعدیل کننده در سه دسته اقتصادی- اجتماعی، اجتماعی- روان شناختی و ویژگی سفر کاربران بر روابط بین متغیرهای نهان نگرشی و میزان پذیرش طرح ترافیک جدید شهر تهران است. از این رو از اطلاعات حاصل از داده های گردآوری شده از توزیع ۴۵۵ پرسش نامه رجحان آشکار شده به صورت تصادفی ساده در سال ۱۳۹۷ در محدوده طرح ترافیک استفاده شده است. نتایج بیان گر تاثیرگذاری متغیرهای نگرشی مانند اثربخشی درک شده از طرح، عملکرد مسئولان، نگرش نسبت به قیمت گذاری و ویژگی های طرح بر میزان پذیرش طرح ترافیک است. از میان متغیرهای منظورشده، اثربخشی درک شده از طرح (۲۵/۰) بیشترین اثر مثبت و عدم اطمینان به مسئولان (۰۹/۰-) اثری منفی بر میزان پذیرش دارند. میزان آشنایی افراد با طرح رابطه بین نگرش نسبت به ویژگی های طرح و میزان پذیرش طرح و وسیله اصلی سفر کاربران رابطه بین اثربخشی درک شده از طرح و میزان پذیرش طرح را تعدیل می کند. علاوه بر آن، متغیرهای جنسیت و تحصیلات فاقد اثرات تعدیل کننده بر روابط بین متغیرهای نگرشی و پذیرش طرح هستند.