بررسی رابطه ادراک از محیط یادگیری و عشق به یادگیری: نقش میانجی بهزیستی تحصیلی و خودتنظیمی تحصیلی در دانش آموزان دختر شهر یزد

این پژوهش با هدف بررسی رابطه ادراک از محیط یادگیری و عشق به یادگیری با نقش میانجی بهزیستی تحصیلی و خودتنظیمی تحصیلی انجام شد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی با رویکرد معادلات ساختاری بود. جامعه آماری این پژوهش شامل دانش آموزان دختر مدارس متوسطه اول دولتی و غیردولتی شهر یزد به تعداد ۹۰۹۳ نفر در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ بود که بر اساس فرمول کوکرانتعداد ۳۷۰ نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقهای انتخاب شدند. برای گردآوری داده از پرسشنامه عشق به یادگیری مک فارلن (۲۰۰۳)، ادراک از محیط یادگیری سوئینی، سورنسن و کمیس (۱۹۹۲)، بهزیستی تحصیلی تومینین و همکاران (۲۰۱۲) و خودتنظیمی تحصیلی سواری و کریم زاده (۱۳۹۲) استفاده شد. برای تحلیل دادهها ازنرم افزار SPSS و روشهای آمار توصیفی و استنباطی (فراوانی، میانگین، ضریب همبستگی پیرسون و نرمال بودن دادهها و برای برازش مدل از نرم افزار PLS استفاده شد. نتایج تحلیل دادهها نشان داد که ادراک از محیط یادگیری بر عشق به یادگیری تاثیر مستقیم دارد،ادراک از محیط یادگیری بر بهزیستی تحصیلی تاثیر مستقیم دارد، ادراک از محیط یادگیری بر خودتنظیمی تحصیلی تاثیر مستقیم دارد، بهزیستی تحصیلی بر عشق به یادگیری تاثیر مستقیم دارد، خودتنظیمی تحصیلی بر عشق به یادگیری تاثیر مستقیم دارد و متغیرهای بهزیستی تحصیلی و خودتنظیمی تحصیلی در رابطه بین ادراک از محیط یادگیری و عشق به یادگیری نقش میانجی دارد، لذا میتوان گفت کهادراک از محیط مدرسه، بهزیستی تحصیلی و خودتنظیمی تحصیلیاز متغیرهای مهم و موثر بر عشق به یادگیری میباشد.