بررسی تاثیرهورمون تراپی بر درمان بیماری های خودایمن

هدف از انجام پژوهش مقایسه بررسی تاثیرهورمون تراپی در درمان بیماران خود ایمن، جسمانی و افراد سالم بود. روش تحقیق از نوع علی- مقایسه ای است. جامعه آماری مورد مطالعه در این پژوهش کلیه افراد مبتلا به بیماری خودایمنی، بیماری جسمی و افراد سالم شهر خرم آباد در سال ۱۴۰۲ بودند. حجم نمونه ۱۸۰ نفر در سه گروه بیماران خود ایمنی، بیماران جسمانی و افراد سالم بودند که به روش نمونهگیری هدفمند انتخاب و بر اساس سن، جنس و تحصیلات همتاسازی شدند. از پرسشنامه های یانگ(۲۰۰۵)، پرسشنامه مکانیزم اندروز، سینگ و بوند(۱۹۹۳) استفاده شد. داده ها با تحلیل واریانس چند متغیره و آزمون تعقیبی روش حداقل اختلاف معنی دار تجزیه و تحلیل شده است. نتایج نشان داد در تمام هورمون تراپی، بین سه گروه تفاوت معنادار وجود دارد، بدین ترتیب که بالاترین نمرات در هورمن تراپی را بیماران خود ایمن، سپس به ترتیب بیماران جسمانی و افراد سالم داشتند. (۰۰۱/۰>P).