تدوین الگوی درهم تنیدگی شغلی در سازمان های دولتی

مقوله درهم تنیدگی شغلی اثرات مثبت و مهمی برای سازمان ها به همراه دارد، اما جز سازه هایی است که کمتر مورد بررسی قرار گرفته است. مدیران می توانند با اتخاذ تدابیری، راه های تاثیرگذاری درهم تنیدگی شغلی را شناسایی کنند و از نتایج آن در راستای منافع سازمانی استفاده نمایند. یکی از چالش های مهم سازمان های امروزی، ترک خدمت ارادی و داوطلبانه کارکنان است. این مسئله می تواند ضرر های جبران ناپذیری را برای سازمان ها به همراه داشته باشد. از این رو، سازمان ها همواره در پی یافتن و به کارگیری رویکردهایی برای حفظ و نگهداشت کارکنان خود هستند. یکی از رویکردهای نوین برای پیشگیری از ترک خدمت داوطلبانه کارکنان، درهم تنیدگی شغلی است. بر همین اساس، پژوهش حاضر با هدف، "تدوین الگوی درهم تنیدگی شغلی در سازمان های دولتی" صورت گرفت است. این تحقیق با استفاده از روش تحلیل مضمون انجام شده است. مصاحبه شوندگان تحقیق، خبرگان شاغل در سازمان های دولتی را شامل می شوند. روش انتخاب مصاحبه شوندگان، به صورت هدفمند بوده است. ابزارگردآوری در پژوهش حاضر، میدانی و به شکل مصاحبه است. بازه ی زمانی پژوهش، سال ۱۴۰۲ می باشد. در روند پژوهش پس از بررسی مولفه های موثر بر درهم تنیدگی شغلی و مصاحبه ها، کدهایی شناسایی و دسته بندی شده اند و در نهایت مدل ارائه شد. مطابق با الگوی ارائه شده عوامل علی شناسایی شده بر درهم تنیدگی شغلی عبارت اند از: ۳ دسته مضامین فراگیر و ۶ دسته مضمون های سازمان دهنده، که شامل: عوامل سازمانی (نظام پرداخت و جو سازمان)، عوامل شغلی (انگیزه های شغلی و جاذبه شغلی)، و عوامل رفتاری (رضایت شغلی و جایگاه و منزلت) می باشند. از طرف دیگر راهبردهای انجام پژوهش شامل راهبردهای فنی و سازمانی و پیامدها ارائه الگوی های صحیح در جهت حفظ و نگهداشت نیروهای در سازمان بوده است.