شکوفایی شهری با شناسایی دو پارامتر قدمت و نوع مصالح ساختمانی (مطالعه موردی : شهرک های حوزه یک منطقه ده شهرداری شیراز)

افزایش خواست های ساکنین شهرها و انتظارات مردم در ارتباط با فضاهای سکونتی جدید و همچنین سطوح لازم خدماتی و رفاهی، بهداشتی و درمانی، آموزشی و ورزشی، تفریحی و غیره و عدم وجود امکانات جوابگویی به این نیازها در داخل بافت های قدیمی، مسئله ی است که در دهه ی گذشته، کمابیش در تمام شهرهای کشور مطرح شده است. امروزه فرسودگی بافت واقعیتی است که بیشتر شهرهای باسابقه و تاریخی را متاثر ساخته است. چرخه ی بهسازی و نوسازی بافت های فرسوده ی شهری، از شناسایی درست محدوده و تفکیک آنها به محله های فرسوده آغاز می شود. هدف از این پژوهش، مطالعه ی نمونه ای، شهرک های حوزه یک در منطقه ۱۰ شهرداری شیراز که این حوزه شامل شهرک های گلدشت محمدی، شهید باهنر و عرفان می باشد. دو شاخص مهم و الوییت دار از ویژگی کالبدی بافت های فرسوده شناسایی و میزان فرسودگی در آن مورد ارزیابی فضایی قرار گرفت. روش تحقیق مورد استفاده در این پژوهش توصیفی- تحلیلی است؛ و تلاش می گردد با استفاده از این دو شاخص (قدمت و نوع مصالح و سازه ساختمان) بافت های فرسوده شناسایی و در ادامه شکوفایی زیستی این شهرک ها نیز بررسی گردند. در این پژوهش از نرم افزاری Excel، Arc GIS و Google earth استفاده شده است و در روند تحلیل ها از فرآیند تحلیل فضایی کمک گرفته شد. نتایج این پژوهش از لحاظ عمر ابنیه، بدین صورت است که ۷۸ درصد قطعات با عمر کمتر از ۳۰ سال دارند و ۱۹ درصد قطعات بالای ۳۰ سال عمر دارند. وضعیت واحدهای ساختمانی بر حسب نوع مصالح و سازه به کار رفته شده در آنها نشانگر آن است در این شهرک ها با وجود اینکه ۶۵ درصد ساختمان ها سازه و مصالح مناسب دارند ولی باز میزان قطعاتی که استحکام کالبدی کم دوام دارند زیاد و میزان قابل توجه است. پس می توان نتیجه گرفت که در چند سال اخیر در این شهرک ها بنا به هر دلیلی به موضوع بهسازی و بازسازی ساختمان ها فراموش شده است و عمر اکثر ساختمان های این شهرک ها به سمت فرسودگی پیش می رود که می بایست برای آنها هر چه زود تر برنامه های نوسازی و بهسازی از طرف شهرداری تدوین گردد.