خواص ارتقاء یافته آشکارسازی نور ماوراء بنفش توسط حسگر کامپوزیتی اکسید روی گرافن

سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 71

فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ICC10_112

تاریخ نمایه سازی: 16 بهمن 1402

چکیده مقاله:

در این تحقیق از فاز دوم گرافن (تولید شده با روش هامر) که به عنوان پذیرنده الکترون با میزان نرخ جابجایی بسیار زیاد الکترون (شبکه رسانا) استفاده شد. در این پروژه نانومیله، نانوذره و نانوگل اکسید روی توسط روش هیدروترمال سنتز و با ۰/۵ درصدوزنی از اکسید گرافن بوسیله اولتراسونیک ترکیب و توسط روش احیاء حرارتی احیا گردید. نمونه های مختلف با آنالیزهای FTIR ،TEM و رامان مورد مشخصه یابی و سپس تحت آنالیز آشکارسازی نور ماوراء بنفش قرار گرفتند. خواص فوق الذکر باعث بهبود سرعتپاسخگویی و بازیابی، حساسیت و پاسخگویی آشکارساز ماوراء بنفش گردید و عملکرد آن را به شدت بهبود بخشید و مشاهده شد کهنانومیله های اکسید روی دارای خواص بهینه برای آشکارسازی نور ماوراء بنفش آشکارساز کامپوزیتی اکسید روی – گرافن می باشد.در مورد نمونه های سنتز شده با اختلاط ثانویه، نتایج میکروسکوپ الکترونی روبشی و عبوری و همچنین نتایج تست مقاومت الکتریکینمونه ها، یک توزیع بسیار مناسب ورقه های گرافنی بین نانومیله ها و میکرو- نانوستارههای اکسیدروی را نشان می دهد. این در حالیاست که ورقه های گرافنی در بین نانوذرات پودر اکسیدروی کاملا پنهان و توزیع آنها در بین میکروسفر نانوساختار (بدلیل مورفولوژیخاص میکروسفر) نامناسب و نقاط اتصال آن بسیار کم است. نتایج طیف سنجی رامان و جذب مادون قرمز حاکی از احیاء جزئیورقه های گرافنی و تبدیل به اکسیدگرافن احیاء شده بعد از احیاء حرارتی دارد. در بین نمونه ها نیز نمونه های نانومیله ای شکل دارای بیشترین نسبت حساسیت در حدود ۶ برابر، پاسخدهی ۲A/W و زمان پاسخ در حدود ۴۰ ثانیه به عنوان نمونه بهینه بدست آمد. ساختار متخلخل و عدم تودهای شدن، پخش و اتصال مناسب ورقه های گرافنی بین نانومیله اکسید روی، بیشترین نسبت لایه تخلیهسطحی به وزن پودر مهم ترین عوامل در بهینه سازی پاسخ، حساسیت و سرعت پاسخدهی می باشد.

نویسندگان

سعید صفا

دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران

رسول صراف ماموری

دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده فنی و مهندسی، بخش مهندسی مواد، گروه سرامیک

روح الله عظیمیراد

دانشگاه صنعتی مالک اشتر، تهران، ایران