ارائه مدلسازی تفسیری ساختاری برای تجارب زیستی پرستاران در دوران کرونا (مطالعه موردی: بیمارستان کوثر شیراز)

یکی از گروه های اصلی که در طی شیوع بیماری کرونا ویروس تحت فشار زیاد با منابع و امکانات ناکافی قرار داشتند، کادر بهداشتو درمان می باشد در این بین، پرستاران بیش ترین تعداد را در بین پرسنل کادر درمان در برخورد با بیماران را به خود اختصاصداده اند و به دلیل ارتباط مستقیم پرستار با بیمار، این حرفه از اهمیت خاصی بر خوردار شد. هدف از این پژوهش، فهم تجربه زیستهپرستاران در بین پرستاران شاغل در بیمارستان کوثر در شهر شیراز می باشد. پژوهش فعلی از نظر هدف، کاربردی و از نظر شیوهگردآوری داده ها به صورت کیفی از طریق مصاحبه نیمه ساختاریافته و با رویکرد بررسی تجربه زیسته افراد (پدیدارشناسی) می۱باشد که به این منظور رویکرد مدلسازی ساختری- تفسیری بکار گرفته شد. از اینرو با ۱۱ نفر از پرستاران بیمارستان کوثر شیرازمصاحبه های نیم ساختار یافته صورت گرفت. داده های گردآوری شده به روش مدلسازی ساختاری تفسیری مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. مطابق با یافته های پژوهش، متغیرهای تجربه آشفتگی روانی و هیجانی، تجربه سختی و فشار کاری، عدم بکارگیری متخصصان سلامت روان و کمبود مهارت های روانشناختی و کمبود دانش تخصصی و تجربه کافی ویژه این بیماری در دسته متغیرهای پیوندی جای گرفته است. در دو دسته نفوذ و خودمختار، هیچ متغیری قرار نگرفته است. همچنین متغیرهای اختلاف نظر و تعارض با اعضای خانواده در دسته متغیرهای مستقل جای گرفته اند.