مدل مکانی تولید سفر در هسته عملکردی مرکزی شهر کرمان

موضوع حمل ونقل وترافیک که امروزه به عنوان یک پدیده سیاسی – اجتماعی نقش بسیار حساس ومهمی در کیفیت وساختار اقتصادی – اجتماعی یک جامعه ایفا می نماید. اصلاح الگوی کاربری زمین و مکان یابی کارآمد فعالیت ها یکی از راه های موثر در کاهش تولید سفر درون شهری عنوان شده است، به گونه ای که تصمیم گیری در رابطه با انجام و یا عدم انجام سفر به اندازه زیادی از عوامل اجتماعی- اقتصادی و شرایط توزیع کاربری زمین تاثیر می پذیرد. هدف تحقیق، سنجش مکانی تولید سفر درون شهری در پهنه عملکردی است. روش تحقیق، تحلیلی – توصیفی با استفاده از نرم افزار GIS می باشد. نتایج تحقیق نشان می دهد که بیشترین تعداد سفرهای شغلی متعلق به ناحیه ۸ با ۰۶/۵% و کمترین آن ناحیه ۱۸ با ۰۹/۱% بوده، بیشترین میزان تراکم جمعیت ثابت و سیال به واسطه سفرهای شغلی در ناحیه ۴۲ و کمترین آن نیز به ناحیه ۷ و همچنین بر اساس شاخص های حمل و نقلی محدوده ، بیشترین کمبود پارکینگ متعلق به ناحیه ترافیکی ۸ با ۲۹/۱۷% و کمترین آن متعلق به ناحیه ترافیکی ۴۲ با ۹۷/۰% و بیشترین میزان تصادفات به ناحیه ترافیکی ۸ با ۸۴/۴% و کمترین آن نیز به ناحیه ۱۸ با ۶۵/۰% درصد متعلق می باشد.لازم به ذکر است که بیشترین جذب وسیله نقلیه متعلق به ناحیه ترافیکی ۸ با ۸۴/۴% و کمترین آن نیز به ناحیه ۱۸ با ۶۵/۰% تعلق دارد. در نتیجه می توان گفت از بین نواحی مورد مطالعه در محدوده مرکزی شهر کرمان، ناحیه ۸ بالاترین و ناحیه ترافیکی ۱۸ پایین ترین میزان را براساس، تراکم جمعیت، سفرهای شغلی، کمبود پارکینگ ، تصادفات و جذب وسایل نقلیه دارا هستند.