آنالیز روند تغییر اقلیم با استفاده از شاخص های حدی داده های بلند مدت بارش و دما در جنوب شرق ایران ‎

کاربرد نمایه­های اقلیمی معرفی­­شده توسط تیم متخصصین شناسایی تغییر اقلیم و نمایه­ها یکی از پرکاربردترین شیوه­های تشخیص تغییر اقلیم می باشد. در این پژوهش به­منظور تشخیص وقوع یا عدم وقوع تغییر اقلیم از داده­های روزانه دما و بارش ایستگاههای سینوپتیک زابل، زاهدان و ایرانشهر طی دوره آماری ۲۰۱۵-۱۹۶۶ استفاده شد. بدین منظور ۸ شاخص اقلیمی مرتبط با بارش و ۲ شاخص مربوط به دما استفاده و آزمون من-کندال نیز برای تعیین روند و روش تخمین­گر شیب سن برای تعیین بزرگی روند بکار گرفته شد. نتایج تحقیق حاکی از روند افزایشی غیر معنی­دار در میزان بیشینه دمای بیشینه روزانه در ماه و میزان کمینه دمای کمینه روزانه در ماه می باشد. نمایه­های مربوط به بارش نیز در سرتاسر استان کاهشی و بدون روند می باشند. هم چنین، نمایه روزهای خشک متوالی در ایستگاه ایرانشهر کاهشی و بدون روند اما در دو ایستگاه دیگر افزایشی و بدون روند می باشد. افزون بر این نیز نمایه روزهای مرطوب متوالی در ایستگاه ایرانشهر دارای روند کاهشی معنی­دار و در زابل و زاهدان کاهشی غیر معنی­دار می باشد. نمایه­های بیشینه بارش یک روزه و پنج روزه نیز کاهشی می باشند که در مورد بیشینه بارش پنج روزه در ایستگاه زاهدان هیچ­گونه روندی مشاهده نمی شود. به­طورکلی می­توان بیان کرد که شاخص­های اقلیمی مربوط به دما و بارش در منطقه مطالعاتی به ترتیب رو به افزایش و کاهش می باشد. درمجموع با توجه به نبود روند معنی­دار در اکثریت قریب به اتفاق شاخص­ها می­توان نتیجه گرفت که تغییرات و نوسانات رخ­داده در منطقه مطالعاتی ارتباطی با پدیده تغییر اقلیم ندارد، هرچند که پی بردن به این تغییرات می­تواند کمک بسیار شایانی به تصمیم­گیری مدیران و برنامه­ریزان شهری و منطقه­ای، به خصوص در رابطه با امور مرتبط با توسعه کلان­شهرها و کشاورزی و غیره کند.