بررسی تاثیر تمرینات هایپوکسی اینتروال بر میزان اشباع اکسیژن خون سرخرگی، توان هوازی وبی هوازی،فشار خون و شاخص خستگی، بیماران کرونایی بهبود یافته

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرینات هایپوکسی اینتروال بر میزان اشباع اکسیژن خون سرخرگی ، توان هوازی وبی هوازی فشار خون و شاخص خستگی ، بیماران کرونایی بهبود یافته می باشد. دراین تحقیق نیمه تجربی با طرح تحقیق پیش آزمون-پس آزمون از بین بیماران کرونایی بهبود یافته بین سن ۳۵تا ۵۰سال که شرایط حضور در تحقیق از جمله ابتلا قبلی به ویروس کرونا طبق آزمایش PCR، سن ، جنس ، عدم وجود هرگونه بیماریهای قلبی عروقی توان انجام در تحقیق را داشته به صورت داوطلبانه در دسترس انتخاب وبه صورت تصادفی در سه گروه گروه تمرینات اینتروال(۱۲(n= ،گروه تمرینات اینتروال وهایپوکسی (۱۲(n= وگروه کنترل قرار گرفتند.گروه تمرینات اینتروال تمرینات را با شدت ۶۰الی ۸۰ درصد ضربان قلب ذخیره وبه مدت ۶هفته وسه جلسه در هفته انجام دادند. گروه تمرینات اینتروال وهایپوکسی نیز تمرینات اینتروال را به مدت ۶هفته وهر هفته ۳جلسه با شدت۶۰الی ۸۰ درصد ضربان قلب ذخیره و در شرایط هایپوکسی همراه با کنترل تنفس انجام دادند. توان هوازی و بی هوازی ، شاخص خستگی و همچنین درصد اشباع اکسیژن خون سرخرگی و فشار خون قبل وپس از اتمام دوره اندازه گیری گردید. در نهایت دادهها با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس ((ANCOVA و آزمون تعقیبی بونفرونی مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت (۰۵/۰ .(P نتایج تحقیق بیانگر افزایش معنادار توان بی هوازی و کاهش شاخص خستگی در گروه اینتراول هایپوکسی را نسبت به گروه نسبت به گروه تمرینات اینتروال وگروه کنترل نشان داد(۰۵/۰ .(P لیکن تمرینات هایپوکسی موجب تغیر در توان هوازی ، فشار خون سیستول ودیاستول و درصد اشباع اکسیزن خون سرخرگی نگردید. از سوی دیگر تمرینات اینتروال به تنهای موجب افزایش توان هوازی و کاهش فشارخون گردید. لذا بنظر می رسد همراه سازی تمرینات اینتروال با شرایط هایپوکسی برشاخصه های بی هوازی ازجمله توان بی هوازی وشاخص خستگی موثر باشد وشرایط هایپوکسی تاثیری بر توان هوازی ، فشار خون ودرصد اشباع اکسیژن خون سرخرگی نداشته باشد لیکن تمرینات اینتروال به تنهایی می تواند موجب افزایش توان هوازی وفشار خون گردد.