تاثیرتمرین مقاومتی برسنتز وتجزیه پروتئین عضله اسکلتی موش های صحرایی نژادویستار

مقدمه:توده عضله اسکلتی به تعادل بین سنتز و تجزیه پروتئین بستگی دارد که در شرایط کمبود فعالیت جسمانی، بیماری، و پیری دچار تغییر می شود. هدف از انجام این تحقیق بررسی تغییرات بیان ژن های درگیر در مسیرهای سیگنالینگ سنتز و تجزیه پروتیین عضله اسکلتی ناشی از انجام تمرین مقاومتی بود.روش تحقیق:در این مطالعه تجربی، موشهای صحرایی هشت هفته ای نژاد ویستار به طور تصادفی به دو گروه تمرین مقاومتی و شاهدتقسیم شدند. ۴۸ ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، عضالت نعل ی جدا و در دمای-۸۰ نگهداری شدند تا بیان ژن ها باروش qRT-PCR مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرند. داده ها در سطح معنی داری ۰/۰۵=α مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها:نتایج نشان داد، پروتکل ورزشی مقاومتی تاثیر معنی داری در افزایش بیان ژن های )P=۰/۰۱۵( mTORC۱ و Rps۶kb۱ )P ۰/۰۰۱( در مسیر سنتز و مهار بیان ژن )P=۰/۰۳۹( Map۱LC۳a در مسیر تجریه پروتئین عضله نعلی داشت، ولی روی بیان ژن FoxO۳a بی تاثیر بود که علت آن احتماال کافی نبودن شدت تمرین است.نتیجه گیری:با توجه به آنکه تمرین مقاومتی تحقیق حاضر در افزایش بیان عوامل درگیر در سنتز پروتئین موثر بود، استفاده از این پروتکل به منظور جلوگیری از تحلیل عضلات در شرایط سالمندی، بیماری و همچنین افزایش قدرت عضلانی ورزشکاران می تواند مورد توجه قرار گیرد.